hayatı boyunca sevilmeyecek bir insan olmasını dilediğim mahlükattır. bir de böyle yapanlara karşı, çocuğa; şaka yaptı sana çocuğum demek yerine, çocuğu ağlatana kızın direkt. şaka yaptığını bilseniz bile, bir çocuğu ağlatmak nedir ya. bu kadar mı ezilmişlik sendromu yaşadınız da çocuklardan çıkarıyorsunuz.
Bu insanlari savunan tek insan ben olacagim sanirim. Fakat bir dusunun. Cocugun ensesine saplak atip da aglatmiyoruz. Kolunu bacagini isiriyoruz, agliyor. O yumuduk aglayinca sevimli oluyor. Bu kadar basit. Onu korumasini elbette biliriz, ona bir zarar gelmemesini isteriz. Ozellikle daha 4 yasina kadar olan cocuklarda bu tarzda bir sevme seklim vardir. Geri kalan yasla ilgilenmiyorum. Ben boyle seviyorum cocuklari. Ohs. Yirim.
annem babamdır. 3 yaşındaki kardeşimi, sen bizim çocuğumuz değilsin, biz seni çöpte bulduk deyip ağlatırlardı. bu denyo da artık nasıl oluyorsa aynı numarayı her seferinde yutardı.
bunun kadın versiyonu iğnecidir. bak bu teyze iğneciymiş biliyor musun, yaramazlık yaparsan çantasından çıkaracak iğneyi denilerek korkutulur çocuk. kadın da sanki kırk yıllık iğneciymiş gibi hareketler yapar.
başkalarını mutsuz ederek mutluluğa ulaşmaya çalışan insandır, ve bunu en kolay çocuklar üzerinden yaparlar.ama yanlış yoldadırlar.mutlu olmak için farklı şeyler denemeleri gerekir.*
