Ufuk yoksa gerçekten küçüktür. Ufuktan ziyade küçük yerlerde genelde okumamış tarım ya da ticaretle uğraşan, emekli, öğrenci, memurlar kaldığı için kabuğu kıramıyorsun. Küçük olup da yaşanılası yerler yok mu? Var.
Genelde batıda iki büyük şehirde bir de batıda hem küçük geri hem de ileri diyebileceğim yerlerde de kaldım. Bir bakıma ne arıyorsan onu buluyorsun. Bulamıyorsan da yaşanmaz oluyor. Mesela istanbul'dan geldiğini duyunca hemen taşradaki insanın gözü açılıyor. Sana sorular sormaya başlıyor. Sanıyor ki istanbul sadece ya camilerden ya da magazin dünyasının döndüğü yerlerden ibaret. O kişiye eğitim, kültür, sanat, tiyatro, iş, koşuşturmaca, doğa, turizm dediğinde umursamıyor.
Bazen küçük bir yerleşim yerine gidiyorsun bakıyorsun pırıl pırıl. insanların yüzü gülüyor. Çalışıyorlar, karamsarlık yok. Kültür sanat da var. Okuma oranı yüksek. Mimari boğmuyor. Diyorsun bazen her şeyi bırak yerleş buraya diye.
Bazen de aklım hayalim almıyor. Okulun, yurdun, sosyal imkanların, kütüphanenin, tiyatronun, doğanın, yeşilin olmadığı yerleri gördükçe bir an önce uzaklaşmak istiyorsun. Hayat ne büyükşehirlerde ne küçük yerlerde. Eğer bir yeri seviyorsan bir de güzelleştirmeye çalışıyorsan orası dünyanın en güzel yeri.
tam aksine, küçük yerlerde hayat daha büyük olur. dışarıya çıktığınız zaman karşıdaki bakkalı tanırsınız, az ilerdeki kuaför arkadaşınızdır, size uzaktan seslenir, "gel bir çay ısmarlayım." diye. sonra, insan sayısı azdır. ömrünüz boyunca merhaba demediğiniz bir insan bile yüz olarak tanıdıktır, ondan bir zarar gelmeyeceğini bilirsiniz. ama büyük şehirlerde bunların hiçbiri yoktur. bilmem kaç milyonluk şehirde tek başınıza yaşarsınız.
yanlış olan bir söz. çanakkale de okuyup istanbul'a geldiğim zaman bir anda öyle küçüldü ki hayatım. şimdi bu kocaman şehirde deli gibi özlüyorum o küçücük şehirdeki yaşanmışlıkları yaşadıklarımı. arkadaşlarım, kordon iskele cafe, kipa, edem, truva atı vs. herşeyi çanakkale'nin herşeyini özledim. kocaman bi hayatım vardı orda. öz ailem gibi sediğim kocaman bir ailem vardı. çanakkale'nin tadı feci kötü olan kayıntısını bile özledim lan o kadr.**
bir istanbul-rize karşılaştırmasıyla dilimden döküldü bu söz. bize 2 katlı bir market sıradan gelirken rize pazar'da bundan 5 yıl önce ''ha bu amina kodumun marketi da amma böyük haa'' diye karşılanmıştı.
şimdi o küçük rize'de 1 sene geçiricem, dersane rize'de buraya göre baya bi ucuz. yol parası derdi yok. kafa dağıtacak yer yok deniz kenarından başka. küçük yer, herşey iç içe. herşey gözler önünde, hayatlar da küçük oluyor haliyle.
