1890 yılında yazılmış olan ve köyü konu eden, köy insanının sorunlarından çıkış yapan Nabızade Nazım'ın yazmış olduğu Karabibik'ten 19 yıl sonra Ebubekir Hazım Tepeyran'ın yazmış olduğu köyü konu alan ikinci eserdir. Nabızade Nazım'ın yazmış olduğu Karabibik bir akımın başlangıcı olamamış, etkisiz kalmış hatta o kadar ki Ebubekir Hazım Tepeyran bile Küçük Paşa'yı yayımladıktan sonra kendisini ilk köy romancısı sayacak kadar farkında değildir. Köy yaşantısından izlenimler üzerine kurulmuş ve köy insanı temel alınmış olan Küçük Paşa'nın konusu Niğde'nin yoksul bir köyünde geçer. Romanın başına koyduğu girişte, bu yapıtı yazmaktaki amacını şöyle açıklar Tepeyran: "Bu eser, bir hikaye diye okunursa sanat bakımından yeterli görünmez; Anadolu üzerine çizgiler diye bakılınca da doğrusu çok eksiği bulunur. Konu dışında ettiğim sözlerle hikayenin yürüyüşü istemeden aksıyor; yalnız şurası var ki ben o sözleri romanı süslemek için söyledim, üstelik bu romanı daha çok onlara dokunmuş olmak için yazdım. Gerçeği görmekten çekinmemeliyiz, doğru sözlere kulaklarımızı tıkarsak kendimizi aldatmış oluruz, yaramızın nerede olduğunu bilirsek sağaltması kolaylaşır."
Tepeyran bu nedenle, romanın kendiliğinden akışına sürekli karışır, günümüzde bile çözümlenmemiş olan ve hele o dönemde çok daha büyük olan sağlık, eğitim, ulaştırma, orman yakımı, eski yapıtların yurt dışına kaçırılması v.b. sorunlara değinerek kendince çözümler önerir,tavsiyelerde bulunur. Bu yöntemi de, Nabızade Nazım'dan farklı olarak, kendisini röportajcı konumuna yerleştirerek uygular.
