öss,vize,final,kpss gibi dertler yoktu.en büyük derdimiz ne zaman çikolata yiyeceğimiz veya ne zaman dışarı çıkıp oyun oynayacağımızdı.sabahtan akşama kadar koşup oynar hiç yorulmazdık ama şimdi 2 kat merdiven çıkınca nefes nefese kalıyoruz.*
Küçükken düşünmemiz gereken şeyler yoktu , saf ve temizdik kendimize oyuncaklardan ve hayallerimizden yarattığımız dünyaya odaklamıştık...Birşey isteyince yapılmayınca bi surat asmayla sunulurdu önümüze herşey.. Kafamızda yarattığımız kahramanlara inanırdık onların bizi koruyacağına ama büyüğünce anlamaya başladık hayatı ve küçüklüğe özlem başladı...
