adını büyük harflerle başlattığım hayat
gitgide dayanılmaz oluyor
buzdolabında çocuk ölüleri
sokak korkusu, anason yalazı
-beni niye kimseler sevmiyor?
ki ben hiçlik'e adanmış bir asansör kuğusu
üçüncü kattan sonrasını hatırlamıyorum
boynumu büküp kıvrılıyorum
-ama niye beni hiç kimseler sevmiyor?
Adını büyük harflerle başlattığım Hayat
Gitgide dayanılmaz oluyor
Buzdolabında çocuk ölüleri
Sokak korkusu, anason yalazı
- Beni niye kimseler sevmiyor?
Ki ben Hiçlik’e adanmış bir asansör kuğusu
Üçüncü kattan sonrasını hatırlamıyorum
Boynumu büküp kıvrılıyorum
-Ama niye beni hiç kimseler sevmiyor?
(bkz: küçük harflerle konuşmak)
ilkokulda öğretmenlerimizin sessizlik anlamında kullandığı kavramdır. bu yüzden olsa gerek küçük harfler, sesimin başkaları rahatsız etmemesi gerektiği düşüncesiyle her aklıma geldiğinde yazı yazarken kendimi kastığımı farketmemle kendime güldüğüm ve başkalarına anlattığımda ise gülünç duruma düşeceğimi anımsatır.
