bizim burdaki tuhafiyeci abi sağolsun her zaman müşteri memnuniyetini ön planda tutar geçenlerde bir şapka beğendim eve geldim sağolsunlar evdekiler beğenmediler hiç yakışmadı diyerek soğuttular ben öyle böyle bir hafta sonunda değişmek için gittiğimde hiç sorun etmedi güler yüzle karşılık vererek zaten müşterinin içine sinmeyen malın kazancıdan fayda görmem diyerek değiştirdi.
sevgilime çiçek aldım kocaman. normalde çingene karılardan alsam 50-60 lira fiyat çekiyolar ama bu abi beni çok sevdi, birbirinden güzel çiçekleri bana güzel fiyata verdi. bi de sohbet etmiştik.
kasapların yaptığıdır siz yağsız kiyma istersiniz hayvanin en kırmızı eti olan boyun kismindan keser bakarsiniz kıpkırmızı et kiyma makinasına koyar ama o makinanin kenarında hayvanin gömlek yağı vardır önceden ince ince kesilmiş oraya koyulmuş vaziyette ve sizin yağsız etinize katarlar sizde yağsız kıyma aldığınızı sanarsiniz.
Yaptığım inceliklerdir. Sizi isim olarak tanır ailenizi ailemiz yaparız. Dediklerinizi elimizden geldikçe ikiletmeyiz siz memnun olun. Çünkü bu en azından benim için paradan daha kıymetlidir. Alışveriş yapnasanız da açsanız geldiğinizde yemek bile ısmarlarız biliriz ki insan kazanmak para kazanmaktan önce gelir. Gönderdiğiniz tanıdıklarınıza çok iyi davranır ayrıcalıklı hissettiririz. Hep güler yüzlü olur pozitif enerji lanse ederiz. Ben bir müşterim memnun olmazsa etkisi bi hafta sürüyor nerde hata yaptım diye uyuyamıyorum bile. Küçük esnafın kalbi büyük olur paranızı değil önce kalbinizi kazanmak için çabalar.
nurtepe mahallesinde bir bakkal abimiz var mesela, paramız yok abi yazabilir misin bu kez demistik mahcup mahcup bir kez. üzülmeyin gençler ogrencilikte olur, sorun değil bu sefer benim hediyem olsun demişti. iki ay sonra gene sıkıştık,bir kısmını ödedik kalanını yaziver misin abi dedik, tamam yazarım yazmasına da gençler yol paranız var di mi? hepsini yazayım ben bu sizde kalsın diyip fazla para bile vermişti.
her sabah önünden geçerken günaydın demeyi eksik etmeyiz biz de, yokluk görmek öğrenciyi sevmek, desteklemek, belki de hemşeri bağlılığı, gerekçe çok iyi olmak için, iyi olmak isteyen herkes bi gerekçe bulur kendisine. iyiki varlar.
bi berber abi vardı bundan 2-3 sene önce yurduma yakın diye gittiğim. berber yani bu adam günde kaç insanı traş ediyo, kaç insanla muhabbet ediyor. geçen hafta gördüm ve hatırladı beni, beni bile değil "deden nasıl oldu iyileşti mi, işler nasıl müteahitlik daha mı iyi eski işinize göre?" vay amk dedim. berberi berber yapan 1. şey muhabbeti 2. şey dayamasıdır arkadaş. ve bizim abi 1. de profesörlüğe yükselmiş. yalnızca hatırlanmak bile o kadar iyi geldiydi ki o gün bana. inceliğin maddi şeylerle olması gerekmez.
Küçük esnaf işletmelerinin müşteriyi sahiplenme anlayışıdır.
Her hafta en az 3 tane vesikalık fotoğrafı akademik başvuru yapmak için postalamam gerekir diğer evraklarla. Bundan iki sene evvel mahallede bir fotoğrafçıda fotoğraf çektirmiştim, hep son bir fotoğraf kaldığında yenisini çektirmek yerine kalan fotoğrafı çoğalttırırdım.
Dün yine foto çoğaltma için gittim, esnaf abi yokmuş, bıraktım elemanına bir saat sonra da almak için tekrar gittim. Fotoğrafları aldım, bir dakika dedi, vesikalıklardan birini de büyütmüş, çerçeveye sığacak şekilde yapmış. Abi ben bunu istemedim ki dediğimde bu bizim hediyemiz dedi gülerek.
Dükkandan çıktığımda ilk dikkatimi çeken şey adamın bunca zamandır hep güler yüzlü olmuş olmasıydı. O yaptığı fazladan bir fotoğrafla batmadı, güler yüzlü olduğu için bir yanı da eksilmedi. Sağ olsun, hep o yol üzerinde dursun tabelası, umarım.
Bunu niye yazdım? Yabancılaşıyoruz azizim, ülke koskoca geneleve benzedi. işi biten kişi çekip gidiyor. Küçük şeylerle mutlu olmayı unutanlara garip geliyor gülümsemek, merhaba demek, selam vermek, teşekkür etmek. Buradan yola çıkarak şunu söylemek istiyorum; birlikte gülüp birlikte ağlamazsak hep birbirimizin acısına güler hale geleceğiz. Tahammül eşiğimiz en ufak yanlışta, hatada aşılmış olacak. insan önce kendine gülümseyecek ki başkalarını da mutlu etsin, sevincine üzüntüsüne dahil etsin.
Koca bir yıl geçti, asteğmenliği bitirdim, girdiğim sınavlardan iyi puanlar aldım ama en çok düşündüren olay tam da şu anda yakılıp yıkılan hayatlar varken, o fotoğrafçının gülümsemesi, düşünüp ( sen hep buradan alıyorsun mantığıyla ) hediye ettiği fotoğraf oldu.
