Bir defaya mahsus yapmış olduğum eylem. kurşun kalemle kitabın bilmemkaçıncı sayfasının altına kendimce bir dipnot ekleyip, altını çizdiğim cümlenin bendeki izlenimini yazdım. O an Bataille gibi düşündüm sanırım. "Beni yazmaya iten şey delirme korkusudur" der bataille... Ve ben de yazdım. Kim okudu, okumadı bilmiyorum ama okuayana da bir süpriz yapmıştım açıkçası...
kitabın aslına zarar vermediği sürece çok esrarengiz ve eğlenceli bir durumdur. Bence kitabın arkasına sayfa eklenip okuyanlar arasında devam eden güzel diyaloglar sağlanabilir.
geçen gece kütüphaneden aldığım kitabı okuyordum, kütüphaneden alınan kitabın şüphesiz en guzel yanı olarak sizden önce okuyan insanin beğendiği satırların altını çizmesidir bence. sizin yerinize çekirdekleri çitleyip içlerini size ayıran birinin sizi ne denli mutlu ettiğini yada onlarca albumun en iyi şarkılarını özenle seçip başka bi cd ye yukleyip size verdiğini yada bi mağazadaki en guzel elbiseleri sizin için seçmiş önünüze dizmiş olduğunu düşünün, işte bende oyle mutlu oluyorum satır altları çizilmiş bir kitabı görünce her nedense. kitabın sonlarına geldiğim sırada bi not buldum; her nerede isen ve her kimsen bu not senin için, kitabı bitirdiğine göre artık ortak bir noktamız var muzik zevkinin de kitap zevkin kadar iyi olduğunu umarak benim için bu şarkıyı dinlemeni rica ediyorum umarım seversin, sevgiyle kal. şarkı bob dylan- cup of coffee notu okuyunca yüzümde büyük bir tebessüm oluştu, burdan ona bayıldığım bir şarkıyı yazmış olduğu için ayrıca teşekürlerimi sunuyorum. bu notu yazan kişi erkek mi kız mı bilmiyorum ama kız olsaydı yakın arkadaş, erkek olsaydı sevgili olabilirdik yani en azından iyi anlaşırdık diye umuyorum. keşke onunla tanışabilme şansım olsaydı cidden bunu çok isterdim be.
