Var böyle arkadaşlar. Çok güzel paylaşımlarımın olduğu, dibine kadar eğlenip, dibine kadar üzüldüğüm, kafa yorduğum, bazı konularda görüş aldığım arkadaşlarım ya da dostlarım vardı. Ama artık hayatımda yoklar. Ara ara aklıma geliyor ve Üzüyorlar beni.
Canın aramak ister ama yapamazsın elin telefona gelir gider neyle ilgili küstüğünüzede bağlı tabii. Ama genelde zordur yani. Hele birde onunla geçirdiğiniz güzel vakitleri hatırlarsanız daha zor. Zor işte.
içinde bulunduğum durum. Bir arkadaşım vardı, küstüğü kişiyle barışsa da eskisi gibi olamazdı, hem de siz özür dilemezseniz haksız yönlerinin olduğunu düşünse de gelip barışmak istemezdi. Böyle birinin neresi özlenir demeyin. Biliyorsun bir yerlerde birçok şey paylaştığın biri var, konuşacak olsanız anlatacak çok şey var ama yabancı gibisiniz işte.
Haksız olsa da insan özlüyor çünkü bu hayatta her şey mantık kurallarına göre işlemiyor.
dünyanın en berbat duygularından biridir.
hele de özlemin yanında biraz da gururdan/inattan arayıp soramıyorsanız daha da vahimdir.
bir anda kendinizi bütün yadırgadığınız davranışları yaparken bulabilirsiniz.
mesela whatsapp son görülme süresine bakanlarla dalga geçerken farkında olmadan sizde sürekli bakarsınız, ortak bir sosyal paylaşım sitesinde yazıyorsanız ne yazdı diye sürekli okursunuz, okulda alakası olmayan bir bölümde bile olsa onun bölümünden geçer, aynı kantine, kafelere girer çıkarsınız.
he sonra bir de hiçbir şey olmamış sanki bunları hiç siz yapmamış gibi onu görünce kafanızı çevirirsiniz ya, heh işte o hareketin allah belasını versin.
gururunu bir köşeye bırakıp tekrar yazdığında biraz muhabbet ettikten sonra tekrar sıkılma ve o kadar özlediğinin bir şeye değmediğini anlamakla sonuçlana bilecek olaydır. boşa özlemeyin hacı. kim olursa olsun küs iseniz kıçınızı yırtmaya gerek yok. istisnalar hariç
