hiçbir dil için böyle bir kaide yoktur. bu alışkanlık aileden aileye bile değişir. yalnız, dağlık bir coğrafyada büyümenin buna etkisi muhtemeldir. Ardeşenli laz arkadaşımda da yüksek tonda konuşma alışkanlığı vardı mesela.
kürtçeye karşı tahammülsüz insanın kürtçe bir fısıltıyı bile bağırma olarak algılaması sonucu olabilir.
veya bir tepki de olabilir, siz bizim dilimizi hor görür yasaklarsanız biz de var olduğumuzu size her şekilde ispat ederiz tadında.
bu kadar tahammülsüz ve önyargılı olduğunuz için dökülüyor bu kan biliyor musunuz? hala ana dilde konuşma hakkının bile lütuf olduğu bir ülkede, belki bende varım diyebilmek için belki de yüksek sesle konuşuyorlardır. o sağır kulaklarınız adamların dillerine bile tahammülsüzlüğünüzü duyar belki diye. olamaz mı?
