artik olu bir dil degildir dogudaki kurtce bilen insanlarin az zamanda cok para kazanmalari tuccarlari, memurlari, ozellikle doktorlari bu dili ogrenmeye zorlamaktadir.
bunun bilincli bir strateji oldugunu bilmemekle birlikte guneydogu'da yasayan birisi olarak bu dili bilmemenin eksikligini cekiyorum *. 6-7 yil kadar once kurtce konusan birine cok zor rastlarken suanda cok alisilageldik bir durum oldu.
hani sizin şu yok saydıgınız, varlıgına tahammül edemediğiniz insanlar var ya. kimi zaman yok sayılan kürtler oluyor, kimi zaman ermeniler, kimi zaman baska milletler. türkiye topraklarında yasayan, bu ülkenin vatandası olan kürtlerin konustugu dil. siz ''yok öyle bir şey'' deseniz de olan ve konusulan dil. hadi ama canlarım bir şeyi kırk kere söyleyince oluyormus. deneyin biraz, belki işe yarar..
sanıldığının aksine içinde türkçe olmayan dildir. zira türkçe'nin bir kısmı farsçadır. kürtçede farsçadan türediği için ortak kelimeler bulunmaktadır. *
fakat son 100 yıldır, özellikle içanadolu kürtlerinde türkçe ile iyice haşır meşir olmuş dildir.
Evet, bir dildir kardeşler. istediğiniz kadar gö*ünüzü yırtın. ancak kendinize yazık edersiniz.
artık tosuncukların iddialarına cevap yazmak gibi bi isteğim hiç olmasa da göz gezdirirken "türkiye'de hiç yasaklanmamış dildir" ifadesini görüp şaşkınlıktan küçük dilimi yuttuğumu belirtmek isterim. insan cahil olur da bu kadar mı olur yahu? sonra bunları mı muhatap alıp cevap yazacağız bi de.. sallaaa.
Türkiye'mizin kültürel bir zenginliğidir. Kürt asıllı insanlarımızın ana dilleridir. bir çok dala ayrılmıştır öyleki kürt asıllı bir insan, bir yörede konuşulan kürtçeyi anlamayabilir.
kimi türk faşistlerinin altın çağını ancak kürtlerin bir ulus devlet kurmasına bağladığını gördüğümüz bir dildir.
bu insan modeli der ki: bak kürtlerin eserleri sınırlı, sayıca az, edebiyatları yok, vs. sözlü edebiyat üzerinde yükselen dillerin ancak modernleşmeyle mümkün olacağının kabulüdür bu. meselâ türkçe ve türkçedeki eserlerin varlığı kendilerini dilin cumhuriyetle kurumsallaşmasına borçludur. demek ki kürtçenin serpilmesi için de bir cumhuriyete gereksinim vardır bu kafaya göre!?
oysa bu ülke içinde de kürtçenin önündeki engeller kaldırılabilir, kürtçenin kurumsallaşmasına imkân verilebilirdi. gerçi hâkim bir ideoloji dışında neye imkân tanındı ki?
eğer bu kafayla gidilirse kürtlerin ancak ve ancak kendi ülkeleri olduğunda huzur bulacağını göstermektedir bize türk faşistleri. ne diyeyim! sonra da çıkıp "bu ülkeyi siz böldünüz lan x*" demeleri muhtemeldir. işte işin asıl komik yanı da bu.
ayrı bir dil gibi bakanlara şaştığım, türkçe lehcesi. daha evvel de belirtmişliğim vardır. bir türkmen de konuşsa herşeyi anlamazsınız, kazak konuşsa çoğunu anlamazsınız, kürtçe de öyledir.
bir elin parmakları kadar edebiyatçısı sayılan, bununla bile ne kadar zorlama olduğu belli olan uyduruk dil.
örneklersek; türkçenin anadolu selçuklu zamanında çıkarttığı şair, ozan sayısı bile bunun bilmemkaç katıdır ve yazılı kaynak; kanıt vardır.
daha evvel kürtçenin olmadığını işlemiştik (bkz: kurtce/#3776861), şimdi bilinen tarihsel edebiyatçılarının nasıl uydurma olduğunu işleyelim.
Parishan Dinawari: parishan dinawari ismi ilk olarak iran uzmanı bir alman olan PHILIP G. KREYENBROEK tarafından 1996 yılında ortaya atılmıştır. kendisiyle alakalı 600 yıldır yazılmış başka belge yoktur. parishan dinawari'nin herhangi bilinen yazılı bir eseri, günümüze ulaşmış tek bir şiiri yoktur. mezarı yoktur. el yazısını görmek gibi bir şey söz konusu değildir.
Khana Qubadi: ferhat ile şirini ilk defa kürtçe yazdığı iddia edilen edebiyatçı. ortada iddia edildiği gibi yazılmış bir Şîrîn û Xesrew kitabı yoktur. ancak iranlıların farsça olarak yazılmış oldukça eski bir Khusraw-o-Shirin i olduğunu biliyoruz. kendisinin mezarı vs. de yoktur. atmasyon bir yazar, yalan bir kitapla daha karşı karşıyayız. kendisi ile alakalı ilk bilgi 1983 yılında Muhammed Mela Karim adında iranlı bir kürt tarafından ortaya atılmıştır.
yoruldum araştırmaktan, hepsi aynı şekilde çünkü. tek bir tane eser çıkartıp ölmüş, eserlerinin hiç bir kanıtı olmayan, kendi mesarları olmayan 1983 ila 1998 arası kaynaklar hariç esamesi okunmayan edebiyatçılar.
son olarak çok övünülen "mam ü zin" olayına girmek istiyorum; 2650* parça olduğu iddia edilen eser herhangi bir kütüphanede yoktur. yazarı ahmad khani nin başka eseri de yoktur. zaten; farkındaysanız 2 tane kitap çıkartmış kürt edebiyatçısı yoktur, hayatları boyunca ancak 1 tane eser yazabilmişlerdir.
molla ahmad ise 18.yy ın sonlarında vefat etmiştir, 18.yy ortalarında mevlüdü kürtçeye çevirmiştir, doğrudur. süleyman çelebinin 1409 da çıkarttığı mevlüd-i şerife yavşayabilmek için art niyetli hetöröfler tarafından molla ahmed in doğum tarihi 1380 ila 1420 arasında gidip gelmektedir; yalancılığın daniskasıdır.
bazi zihniyetin dalga gecerek egolarini tatmin ettiği dildir.
ayrica bu dili iyi konusanlarin türkçesinin kötü oldugunu iddia eden beyinlere hodri meydan diyorum. bakalim hangimizin türkçe'si daha düzgün.
türkiye'de ikinci bir dil olarak zorla türkçe öğretilen 20 milyon insanın ana dili. hakkâri'ye gittiğimde türkçesi "bozuk" bir amca bundan dolayı benden özür dilemişti. cevabım şu oldu: "amca sen türkçeyi bilmesen şimdi anlaşamayacaktık. asıl ben senden kürtçeyi bilmediğim için özür dilemeliyim."
kendi içinde her dil gibi ahengi olan bir dildir. batı dillerini öğrenip caka satan, konuştukları zaman batılıların ağzının içine düşen bünyelerin kürtçe konuşanları duyduğunda "ıyy, ne kadar da kaba" demesi emperyalist ruhun tezahürüdür. zîra hiçbir ezilen halk diğerlerinin dilini hâkir görecek bir yapıya sahip değildir.
bu da zihniyetin dille iki taraflı etkileşimini ortaya seren bir durumdur. koloniyel kafadaki türk faşistlerinin bu nedenle aşağılamaya çabaladığı, çabaladıkça da battığı bir duruma vesile olur. aşağılamaya çabalarken batmak... buradaki ironiyi lütfen kaçırmayın.
türkiye de hiç bir zaman yasaklanmamış türkçe nin bir koludur. neden yasaklansın ki. şimdi de serbest eskiden de serbestti. üstünde tartışılıyor. basın, sözlükler doluyor malzeme çıkıyor ve kafalarımız meşgul oluyor.
e şu da var televizyonlarda zaman zaman g.doğulu bir köylü kızımız çıkıyor istanbul türkçesi ile konuşuyor. şaşırıyoruz. sonradan görülüyor ki, izledikleri tv kanallarından türkçe de ki eskikliklerini gideriyorlar.
sevindiricidir. cünkü istanbul ağzı türkçe nin en güzel ağızlarından biridir.
ana dili kürtce olanların türkce konuşma cabalarının yetersiz kalması normaldir.bu herkes için geçerli bir şey.ana dili türkce olan insanların fransızca, ingilizce yada kürtce yi sonradan öğrendiklerinde yaşadıkları ifade eksikliği,telafuz problemi de buna delaletir.yeni bir dil öğrenen herkes için geçerli olan bu zorlukları bir topluma mal etmek,bu vesile ile insanları hor görmek ne kadar doğru tartışılır.
genellikle bu dili iyi konuşanların türkçesi fazlasıyla bozuk olur. ama bu bozukluk sevimsiz bozukluk olur ki konuşanı ne dinlemek istersin ne de onunla aynı ortamda bulunmak. kulak tırmalayıcı bir bozuk türkçe çıkar ortaya ki kişiyi kibarca bulunduğunuz ortamdan uzak bir alana yönlendirirsiniz...
türkçeyi adam gibi kullanma becerisi olmayanların hala eğitimsizlikten ve şiveden dolayı megafon metaforlarıyla her kürtçe konuşanın kendisine alenen küfrettiği sanrısıyla hareket etmesine sebep olan bir dildir. bu malzemeyi en güzel cem yılmaz kullanmıştır sanırım, almancanın pornografik bir dil olması.
