Geçenlerde biri Türkiye Cumhuriyeti Acil Tıbbi Yardım hattında (112) ve hastanelerde Kürtçe konuşmak istiyordu. Bunu da Türkçe olarak ‘ana dilde hizmet haktır’ diyerek savunuyordu.
Cümle net anlaşılması açısından tekrar yazıyorum. Türkiye’de Anadilde hizmet haktır diyordu ve söz konusu anadilin Kürtçe olduğunu söylüyordu. Anayasada böyle bir madde yer almadığını, ilgili maddenin 3. Madde olduğunu ve orada resmî dilin Türkçe olduğunu söylediğimde de tekrar ‘anadilde hizmet haktır’ demişti. Hem anadilde hizmet alıyor hem bana anadilde hizmet haktır diye kızıyor.
Kürtçe (Kürtçe: Kurdî, کوردی) veya Kürt dilleri, Hint-Avrupa dil ailesine bağlı Hint-iran dillerinin Kuzeybatı iran koluna giren[5] ve Türkiye'nin doğu ve güneydoğusu, Suriye'nin kuzeyi, Irak'ın kuzeyi ve kuzeydoğusu ile iran'ın batısında yaşayan Kürtler tarafından konuşulan bir dil grubudur.[6] Orta Doğu'nun Arapça, Türkçe ve Farsçadan sonra en çok konuşulan dördüncü dilidir[7]. Başlı başına tek bir dil değil Türk dilleri örneğinde olduğu gibi birçok farklı lehçeden oluşan bir dil grubudur. Türkiye'de Kürtçe ile kastedilen büyük oranda bu dil grubunun ülkede en çok konuşulan kolu olan Kurmanci'dir.
Dil olup olmadığı tartışıladursun özgün bir dil olmadığı kesin olan bir dildir.
Dil bilimsel kriterlere göre bir dilin özgün sayılabilmesi için rakamların, sayı sistemlerinin, organ adlarının, akrabalık adlarının o dile ait olması gerekir. Kürtçede bu temel yapı farsça ile büyük oranda aynı olduğu için kürtçeye özgün bir dil diyemeyiz.
Esasında kolay bir dildir, mantığını anlamak gerekiyor, turkceyle alakası yok, başlı başına zengin ve sesteş kelimelerin olmadığı bir dildir, öyle rurkce gibi 1 kelimenin 3 5 farklı anlama gelebilme ihtimali yok, her durum için farklı bir kelimesi var...
Örnek Türkçe de yüz kelimesi, yüzmek mi, rakamla mi yüz sayısı, tipi mi kastediyor belli değil.
doğru dürüst bir eser verilmemiş, dünyada ortadoğu ve kısıtlı kürt diasporası dışında bir sikimde geçerliliği olmayan, iki köyün bile birbiri ile anlaşamayacağı en önemlisi de hiç bir lehçesi veya şivesi bir devletin resmi ya da halk dili olamamış; dilden ziyade boğaz hastalığına benzeyen, iğrenç fonetiği olan bir dil(!)
