Kürtlerden ve kürtçeden nefret edip, sonra biz kardeşiz diyenlerin anlamayacağı ve dahası nefret tohumlarını ekip ülkeyi kendi kafasında doğu-batı kürt-türk diye ayıran faşoların tahammül edemeyeceğidir.
yirmi yıldan da fazla bir zaman önce mahmut birkaç arkadaşıyla köln'den berlin'e gider. -berlin'in yabancısı olduklarından- berlin'deki dostları mahmut'u ve beraberindekileri bahnhofa garı/berlin istasyonundan alacaktır. (ama ortalıkta tanıdık kimse yoktur.) mahmut ve arkadaşları yol bilmez iz bilmez ki berlin'in göbeğinde kaybolurlar. ümitleri o ki birilerine sorup yollarını bulabilsinler. öyle ya mahmut yolda 14-15 yaşlarında alımlı, güzel mi güzel, sarışın bir kıza rast gelir. mahmut bunu alman kızı sanır ve derdini anlatır:
- amcan cicişlerini yesin, wo ist bahnhoff? (bahnhof nerede?)
nerden bilsin mahmut, kızın kürt kızı olduğunu. kız altında kalır mı hiç (der ki):
- amca niye benim b*kumu yemiyor, grade aus! (dümdüz git!)
