daha doğru düzgün konuşmayı bilmeyen, ahmet türk gibi seviyesi ortada olan medeniyetten uzak bir partinin çatısı altında toplanmış insanların daha demokrat ve hümanist olması gibi bir durumdur. kürtler içinde oldukça başarılı ve aklı başında insanlar da vardır fakat dtp etrafında toplanan grup hakkında pek aynı şey söylenemez.
kendi dilleri olmayan bir dili zorlanmasına rağmen inat etmeyip öğrenen ortalama bir türke göre ister istemez daha kültürlü olan kürtlerin varlığı ile çürütülen yalandır.
-namus cinayetleri
-aile meclisi kararıyla infaz
-akrabaları tarafından tecavüze uğradıktan sonra öldürülen kızlar
-berdel
-kan davası
-husumet nedeniyle kadım çocuk demeden 40 akrabayı taramak
kürtler ve humanizm asla bir araya getirilemeyecek iki kavramdır..
hümanizm... ne de güzel şeydir. adını andığınızda geleceğin dünyasına, barışın ve kardeşliğin hüküm sürdüğü diyarlara doğru yolculuğa çıkacağınızı sanırsınız. peki ya gerçek bu mudur? 15. ve 16. yy'ın aydınlanma geleneğini başlatanların, skolastik düşünceye karşı bir huruç harekatı başlatanların bugünkü dinamiklerle anlamak mümkün müdür?
iç karartıcı bir dogmatizmin ve can sıkıcı bir duranlığın var olduğu, hızla zenginleşen ve iktidarı talep eden bir sınıfın varlığının ortaya çıktığı bir dünyada ortaya çıkmıştı hümanist dünya görüşü. temelinde mülk edinme düşüncesinin din, dil, ırk göz etmeksizin bütün insanlığın ortak değeri olduğunu, ogünkü durgun dünyanın asalak ayrıcalıklı sınıfların yıkılmasıyla geleceğini düşünüyorlardı. var olana, verili olan bir başkaldırı, bir yarma harekatıydı. peki o halde o günün dünyası yerle bir edildiğine ve o dönemin artıkları bu yeni zengin sınıfın elinde korkunç bir canavara dönüştüğü günümüzde hümanizm varlığını sürdürüyor mu? acaba o aydınlanma geleneğinin düşüncesi günümüzde aynı saiklerle bir ulusa içkin bir biçimde tanımlanabilir mi? zannetmiyorum, bunu düşünenlerin ya saf ya da kendi faşist düşüncelerine temel arayan biri olduğunu düşünürüm. her naneye demokrasi ve insan hakları ile gidenlerin ciddi anlamda günümüzün kahredici dünyasında tecrit oldukları alanlarda kendilerini kandırdıklarını düşünmekteyim. ancak aksi taraftakilerin de kendi düşünceleri meşrulaşsın diye tarihsel husumetlerden gelen bir takım antika kalıntıları gözümüze soktukları da bir diğer gerçek.
o halde aslında şunu söylemekte fayda var; bu iç karartıcı dünyada hümanizme sarılmanın kendini kandırmak olduğu, diğer yanda bir ulusa ait davranış kalıplarının ise bir noktadan sonra genelleştirilemeyeceğini, geçmişten gelen kalıntıların her ulusta içkin bir biçimde kültür ile korunduğunu söylemek gerekiyor. diğerlerin hepsi yalan, hepsi gerçeğin saptırılması.
