aslında bütün insanlar biraz güce taparlar ama kürtlerinki bambaşka bir durum. evet kardeşim bu adamların çoğu güce tapıyorlar, hem de en cahilinden, en okumuşuna kadar. yani, bu güce tapmanın cehaletle de alakası yok.
sokakta yalnızken yada sevgilinizle dolaşırken size bulaşan kürt çocuklarını düşünün. siz tek başınızayken, onlar size sataşabilecek cesareti en az 3-5 kişi olmadan bulamazlar. bir şekilde o 3-5 kişilik grubu hakladığınız diyelim, işte o zaman size yalakalık yapmaya başlarlar; "abi yapma, vurma" diye. yani; sizin onlardan güçlü olduğunuzu anladıkları an, size yaranmaya çalışırlar. ama tam tersi durumda, yani onun sizden güçlü olduğu durumda, sizi ezebildiği kadar ezmeye çalışırlar.
aynı şeye inşaatlarda da çok rastlanır. az sayıda kürt'ün çalıştığı bir şantiyeyi ele alalım. bu durumda şantiyede çalışan diğer gruplar yada şantiyenin patronu kürtlerden güçlü durumdadır. ses çıkarmaz, patrona ve diğer kendinden güçlülere yaranmaya çalışırlar. ama birkaç gün sonra, şantiyeye yeni kürtler geldiğinde ve sayıları onların güçlü olmasına yetecek kadar çoğaldığında, bu kez patronu dinlememeye, her şeye itiraz etmeye başlarlar.
üniversitede meydanı boş bulup, pkk lehine slogan atıp, halay çeken kürt öğrencileri ele alalım bu sefer. bütün asilikleri, birkaç ülkücünün gelip onları dağıtmasına kadardır. çünkü; o andan itibaren güç ellerinden gider.
örnekler çoğaltılabilir, ama dediğim gibi cahillikle alakası olmayan bir şey bu. üniversite öğrencisi de böyle, inşaat işçisi de. sanırım, yıllardır kendilerini ezilen halk olarak görmelerinden kaynaklı bir şey.
katıldığım önermedir. içlerine attıkları dışlanmışlığın dışa vurumudur. genetikleşmiştir bu durum nerdeyse. önce güçlüye ulaşmak ister, sonra onu sindirip yerine geçmek isterler.
bunca yıl devlet kuramayıp başka devletlere tabii olmalarının asıl sebebidir.
vade farksız peşin edit: bana şöyle devlet kurmuştuk 3 sene sürdü, ortadoğuda devlet kurulmuştu hem de 3 ay sürdü ama direkleri sağlam değilmiş yıkıldı diye gelmeyiniz.*
