azerbaycan, pakistan, suudi arabistan ve romanya'da kürttür bu tespite göre.
psg - gs
tarihe geçmiş bir maçtır.
sahanın içi ermeni dolmuş ve niyetleri bozuk.
maç boyunca ermeniler, galatasaray taraftarlarını devamlı tacizle rahatsız ettiler.
galatasaray taraftarı bu tacizlere misilleme olarak türkiye ve azerbaycan şeklinde tezahurat etmeye başladı.
işte o zaman fitil ateşlendi.
meğer ermenilerin derdi; galatasaray ya da paris saint germain değilmiş. adamlar kavga çıkarmak için gelmişler.
neyse efendim tribün birbirine girdi. bazıları sahaya atladı.
sonuç itibariyle; azerbaycan için galatasaray'ın ayrı bir yeri ver. hatta o dönem bülent korkmaz galatasaray taraftarını korumak için kendini ermenilerin önüne atmasından dolayı azerbaycan'da kahraman ilan edildi. şu an bülent korkmaz azerbaycan'da teknik direktör.
gs - leeds
yine tarihe geçmiş bir maç.
alkolik ingilizler kafayı çekip sağa sola sataşınca, güzel bir dayak yemişlerdi.
hatta iki ingiliz ölmüştü.
leeds united başkanı; ''rövanşta olacaklardan biz sorumlu değiliz'' diyordu. açıkça tehdit ediyordu.
neyse efendim rövanşta galatasaray taraftarlarının birden nüfus artışı olduğu görüldü.
britanyadaki bütün pakistanlılar gs taraftarı olmuş. hatta tekbir getiriyorlar.
gs uefa kupası
galatasaray uefa kupasını alınca birden islam ülkeleri arasında efsane halini aldı.
gs uefa kupasını kaldırdığında, suudi spiker adeta ağlıyordu.
bahçelerinde petrol çıktığında bile bu kadar sevinmişlermidir bilinmez.
hatta gs uefa kupasını aldığında, arap kanalında 6 saniyelik fatih sultan mehmet resmi çıktı. bunuda kimse anlıyamadı.
ben galatasaray'lı değilim ama yiğidi öldür hakkını yeme.
bu takım çok fazla kitlelere ulaştı. bu takım çok şeyi temsil etti. bu takım sempati kazandı.
sarı kırmızı renklerin yeşil saha ile buluşma cümlesini ercan saatçi'de kurmuş ağzının payını almıştı rahmetli alpaslan dikmen'den siz daha neyin peşindesiniz yetmedi mi? aldığınız ayarlar.
kürt olan arkadaşlarımın arasında bir yoklama yaptığım zaman çocuğunun galatasaraylı, birkaçının beşiktaşlı, çok azınında takım tutmadığını gördüm. fakat hiç fenerbahçeli yok. sebebi renkler midir? apo nun galatasaraylı olması mıdır? şu mudur bu mudur? bilmiyorum. ama böyle birşey var. yok diyenlerin böyle mantıklı önermelerle, olmadığını savunsunlar. yoksa başlık sıçmak, saçın başın dağılmasın gibi klişe laflarla itiraz etmenin akla mantığa dayanır bir tarafı yok.
askerliğini diyarbakır'da yapan ben için bazı hatıraların canlanmasını sağlayan tespit.
baştan söyleyeyim doğru bir tespittir. bu gerçeği herkes bilir, ama bir şekilde ört bas edilir, görmezden gelinir.
çarşı iznimdeyim, pazar günü. sabahın köründe çıkılmış, açık büfe kahvaltı yapılmıştır. sonra ise bir internet kafeye gidilir köhne küçük bir yer. diyarbakırspor ve galatasaray bayrakları duvarlarda asılı durmaktadır. hocam hayırdır niye hep diyarbakır'da böyledir diye sorulduğunda, başkanımızın takımı bizim takımımızdır cevabı alınır. başkan dediği kişinin kim olduğunu açıkça anlatmanın lüzumu yoktur heralde. (bkz: bir ibne olarak abdullah öcalan) küçüklüğünden beri beşiktaşlı olduğunu ama daha sonra galatasaraylı olduğunu ve bu durumun hemen hemen tüm kürtler için de geçerli olduğunu belirtmişti. sebebi ise açık. apo'nun galatasaraylı oluşu ve sarı kırmızı renklerin sahanın yeşili ile birlikte malum bez parçasının renklerini ihtiva etmesi.
bu insanların ne kadar gözlerinin karardığının, kendi mantıklarıyla hareket edemediklerinin bir ispatı niteliğindedir tespit. futbolda bile kimi desteklemeleri gerektiği empoze edilir bu insanlarımıza. cahilliktir tabi sebebi.
not: tüm galatasaraylılar tenzih edilmiştir.
edit: bak kahraman, bu bir anı, git o diyarbakırlıyı bul onu eksileyeceksen eksile benle derdin ne lan?
neden genelde galatasaraylılar onun tabiki de bir nedeni var kendi bayraklarının renklerini taşıyor galatasaray.
sarı, kırmızı, yeşil. en yakın renkler galatasaray da.
absurt genelleme, cunku sadece kurtler degil mesela galatasarayin ust uste sampiyon oldugu senelerde ilkokula giden hemen hemen herkes galatasaraylidir ve bunlarin arasinda tabiki kürtlerde olabilir.
