aktüel dergisinin 205. sayısında geçen ba$lık. yılların sorununu bir metaforla nasıl anlatıyorlar bakalım:
ben, gerek "irtica"dan gerekse "bölünme"den çok korktuklarını ilan eden toplumsal kesimlerdeki asıl duygunun "korku" değil, "sınıf öfkesi" olduğuna inanıyorum.
"irtica korkusu" şimdilik bir kenarda dursun, ne demek istediğimi daha güncel olan "kürt açılımı ve bölünme korkusu" üzerinden anlatmaya çalışayım...
yıllardır kürtlerin "kardeşimiz" olduğunu söyleyip duruyoruz. doğru, fakat bu kardeşliğin eşit bir kardeşlik olduğunu söyleyebilir miyiz? çoğu abi-kardeşlikte olduğu gibi, yönü abiden kardeşe olan bir şefkat var, tamam, fakat bu şefkatin sürmesi için neyin gerektiğini de hepimiz tecrübelerimizden biliriz: abiye saygı ve itaat... bir küçük kardeşin abisine "ben senden yaşça küçük olabilirim, fakat bu aynı haklara sahip olmadığımız anlamına gelmez" dediğinde başına ne gelirse, şu anda kürtlerin başına da o geliyor.
