hayatım boyunca 5 tane kürt tanıdım. yok çok kürtle karşılaştım da, yakın arkadaş olarak konuştuğum yani. 2 diyarbakırlı, 1 konyalı, 1 malatyalı, 1 de mardinli.
diyarbakırlılardan biri, kürt devletinin kurulmasının umrunda olmadığını söyledi. yine de diyarbakır değil amed diye bahsetti.
diğer diyarbakırlı, canımı bile veririm kürdistana dedi.
konyalı olan da keza aynı şekilde, sabah akşam pkk marşları dinlerdi.
malatyalı olan dindardı ve evde kürtçe konuşmasına rağmen, gerçek kürtlerin terörist değil ülkesine bağlı olduğunu söyledi ve teröristlere her türlü küfürü etti. türk vatandaşı olmaktan memnunum dedi.
mardinli ise kürtçe bilmezdi, bir de ailesinde ermeni de vardı. kimse sormadıkça kürtüm demez, kendimi türk hissediyorum derdi. atatürk aşığıydı ayrıca.
konyalı ve diğer diyarbakırlıyla bir daha görüşmedim.
kişilerin şahsi referansları dışında genel olarak görülen durum ise doğu ve güneydoğunun %60-70 inin desteklediği, en azından sempati beslediği yönünde.
