Bence bu konuda "bebeği değil tecavüzcüyü öldürmek gerek" diyenlere katılmalı. En azından belki vatana millete daha hayırlı bi insan çıkar, tecavüzcü değil.
iktidarların insanları ezip geçtiğini, fotokopiyle çoğaltılmış kimlikler üretmekte maharetli elleriyle halkını kucakladığını ve herkesi sıradanlaştırdığını anlamak zor olmasa gerek.
aşağı yukarı aynı sözcüklerle konuşuyor, aynı şeylerden haz duyuyor, gündelik hayatımızı aşağı yukarı aynı normlar, aynı beğeniler ve aynı söylemlerle örgütlüyoruz. giderek standartlaşan bir hayat tarzı hepimizi, sanki biz farkında olmadan, acımasızca kuşatıyor, içine alıyor. bir sürü söyleminin sloganı sayılabilecek olan biz bize benzeriz sözü, geçmişten daha çok bugün için geçerli! belki de, gerçek anlamıyla şeyleşme (reification) bundan öte bir şey değil! aynı tezgahtan çıkmış melamin tabaklar gibi, birbirine tıpatıp benzeyen özneler.. kişilikleriyle değil de, sadece numaralanarak birbirlerinden ayrılabilen kimlikler. neredeyse bir toplama kampında adı, geçmişi, tarih'i olmayan tutuklular gibi yaşıyor olmamıza az mı kaldı dersiniz? sartre'ın deyişiyle "geçmişi olmayan gemi enkazı" gibi olmaya?
abartıyormuşum gibi gelebilir. ama sanki bir ağın, hepimizi aynı tarzda davranmaya götürecek bir biçimde derleyip toparladığını, belirli bir tekörnekliğe doğru hizaya getirmekte olduğunu düşündürecek o kadar çok şey var ki! kuşkusuz, görünmeyen bir ağ bu: iktidar ağı! bizi önceden verilmiş normlara göre düzenleyen, disiplinli ve uysal öznelere dönüştüren bir ağ... foucault'nun deyişiyle, bir normalleştirme!.
politik toplumun yaptırımcı aygıtlarının kodlanmış özneler üretmeyi amaçladığı da göz ardı edilemez. boşuna "devlet uysal ve uslu bedenler ister" demiyor hilmi yavuz.
iktidarlar değişecek, o değirmenin altından çok sular geçecek ama sistem yine aynı sistem olmaya devam edecek. bugün benim doğrum dikte edilecek, yarın senin yanlışın beni delip geçecek.. hak yerini bulacak mı dersiniz? halk iradesiyle! gelen yine halkı ezip geçecek. bu böyle devam edip gidecek..
