gördüm ki genelleme yapılmış kürtler hakkında. o zaman genellemeye çakma vakti gelmiştir.
durumumuz o kadar iyi değil. kendimizi geçindirecek kadar var durumumuz. esnaflık yapıyoruz. her sene vergimizi adam gibi veriyoruz. ilk okulda, lisede, ben türküm ben şöyleyim ben böyleyim diye geçinen çok gördüm. hafta başı istiklal marşı okunurken, sırf ayakta beklememek için geç gelirlerdi okula. gelenlerden de ses çıkmazdı. sadece ağızları hareket ederdi. en büyük olayları türküm diye geçinenler çıkartırdı. okulun aidat paralarını vermezlerdi. aidat parasıda bir vergi neticesinde. her sene verdim ben o parayı. hocalarıma saygım vardı her zaman hala var. ama türküm diye geçinenler her zaman hocayla laf dalaşına girerlerdi. kızın birinden sırf kürdüm diye (ki tipimi görseniz inanmassınız) s*ktiri yedim. daha ilk okul 2. sınıftayken, abimle tam 7 çocuk tarafından dövüldük. nedeni belliydi işte kürttük.
her daim dışlanan olduk. bu yüzden sevmiyorum arkadaşım bu ülkeyi. elimden geleni yapmışım ben ne kadar insan olduğumu gösterebilmek için. acındırmıyorum kendimi kimseye. bunları tek yaşayan kürtte ben değilim. eğer ben bunlara rağmen * dağda değilsem gördüğüm eğitimden dolayıdır. kürtlerin içinde olan ihanet duygusundan kaynaklanan birşey değil bu.
ilkokulda arkadaşların salak sorularına maruz kalırsınız doğu kökenli olduğunuz için, öğretmeniniz bile sallamaz sizi, daha sonra ortaokul hayatı, tvlerde ki teror olaylarını duyanlar gelir size sataşır, okullardaki mhpliler gelip size dadınır. size kavga etmesini öğretirler. bazı hocalarınızda bu zihniyete yakınsa sınıfta çekinmeden kürt var mı diye sorarlar. ben kaldırırdım parmağımı korkmadan ama bazı kürt arkadaşlar başlarına geleceklerini bildikleri için titrek parmaklar havyaa kalkardı. dışlanmış olduğunuz açık olduğu için garip tarikatlar sizi sahiplenmeye çalışır. azıcık sevgi gösterisi sizi sizden alacağı için peşinizden fetullahcılar, dtpliler ve başka cemaatler koştururlar. lisedeyken bu daha çok belirginleşir. bir çok arkadaşımı sırf bir tabak tavuklu pilav ve kürtlerde bizim kardeşimiz diyerek bir damla sevgi, saygı gösterdikleri için gülen cemaatine kaptırdığımı çok iyi bilirim. ortalığa salınmış gariban bir gençlik işte kapan kapana. lise'den sonra üniveriste hayatı, ben izmirde yetiştiğim için hatta izmir'deki üçüncü kuşak olduğumdan dolayı üniversitedeki arkadaşlarıma "olum ben zazayım aslında" dediğimde yaşadıkları şaşkınlığı görmeye değerdi. salak salak sorulara maruz kalıyorsunuz. arkadaş muhabbetlerinde bir soğukluk olur, sizin yanınızdayken kelimelere daha çok dikkat ederler ama bazıları siz hain milletsiniz diyede başlar. yüksek lisans derken doktora yapmaya başlarsınız, işte o zaman artık sizin bir misyonunuz vardır. üniversitede derslere girdiğiniz da hemen kürt olan çocukları gözlemliyorum.onlarla muhabbetler ediyorum, kürt olduğumu söylemiyorum onlara, (söylemesem anlama şansları yok çünkü izmirdeki üçüncü kuşağım) onların dersleriyle daha fazla ilgileniyorum, dertleri lursa elimden geleni yapmaya çalışıyorum, türklerin çoğunun yapamadığını yapmaya, gösteremediği sevgiyi onlara göstermeye çalışıyorum. bu sayede onların gülen cemeatinin eline düşmesini, dtpliler tarfından avlanmasını. fanatik solcu grupların ellerinde yok olmalarını bu şekilde engellemeye çalışıyorum.
hiç unutmam yıl 1995 biri nevruz bayramında lastik yakıp bayrak açtılar diye beni ve kardeşlerimi şikayet etmiş, ben daha dokuz yaşındayım, bırakın lastik yakmayı kibrit yaakamamzdım o zamanlar ben, polis aldı götürdü bizi neyse efendim içeride polisin biri sordu bize siz dedi lastik mi yaktınız "yakmadık dedik" daha sonra odaya başka bir polis girdi baktı bize bu çocukları neden getirdiniz dedi, olayı anlattılar. baktı bize bunlar lastiği taşıyamaz bile dedi, gitti bize şeker çikolata verdi, ben bu adamın verdiği iki şekerle koskaca polis teşkilatını sevdim belki benim göterdiğim basit bir özveriyle bu çocuklarda hayata daha sevgi dolu başlarlar diye ümit ediyorum
biraz hayalgücümüzü kullanalım ve türkiye hiç yoktu farz edelim. anadolu topraklarında bir ülke düşünün adı kürdiye olsun ve üzerinde aşağılık kompleksi olan bir sürü kürt yaşasın. o kadar kompleksli ve saplantılı insanlar olsunlar ki; birlikte yaşadıkları komşuları, eşleri, dostları olan türkler hakkında iğrenç fikirleri olsun. türkler "biz de sevdik bu vatanı" dediğinde, "hayır, siz asla bizim kadar sevemezsiniz bu vatanı" desinler. kendi yanlışlarına rağmen, her fırsatta birlikte yaşadıkları türklerin hatalarını yüzlerine vursun. hatta bu pislik kürtler o kadar aşağılık kompleksli insanlar olsun ki; "beğenmiyorsanız biz gidiyoruz" diyen türklere "gidemezsiniz, giderseniz vatan hainisiniz" desin. hem türkleri sevmesinler, hem de gitmesine izin vermesinler. çünkü onlar giderlerse aşağılık duygularını tatmin edecek kimse kalmayacağının farkında olsunlar. belki çerkezlere falan sararlar ama onlar türkler kadar tat vermiyor olabilir.
düşünsenize böyle bir ülkeyi. ne kadar gülünç, aşağılık ve namuzsuz...
bunlara rağmen sevebilmek; zincirin zulmün kar etmediği kırbacın kar etmediği büyük tahammül olurdu. günümüz türkiye'sinde olduğu gibi.
ülkenin batısıyla doğusu arasında kocaman bir uçurum varken çok zor eylemdir. aşağılık kompleksi taşımak ayrı birşeydir, bu ülkede itin g.tüne sokulmak ayrı birşey.
