normalleştirilmesi gereken imajdır ve bir çok sorunu da beraberinde çözüme kavuşturacak olan hamledir. bu imajı yaratan devlet ve medya işbirliğidir. şimdilerde ise devlet hareketle müzakereler yürütüp barış süreci içerisine girmiş vaziyette, ama bir yanda da toplumsal alanda bu sürece karşı işleyen tepki ve büyük bir infial devam ediyor. 90 yıllarla beraber, yıllarca "bebek katilliği", "vatan hainliği", "din düşmanlığı", "bölücülük" gibi kara yaftalarla, toplum mühendisliği ürünü politikalarla, planlı toplumsal dezenformasyonları ve manipülatif safsataları medya aracılığı ile halkının kafasına mıh gibi çakmayı kendine görev bilmiş devletin, bugünlerde kendisiyle müzakere başlattığı hareketin, toplumsal hafızada yapay olarak oluşturulmuş kirli imajını normalleştirmesi elzem hale gelmiş durumda. çözümün kilit unsurlarından biri de budur. halk nezdinde kürt hareketine olan kini her daim sıcak tutmuş bir şehitlik meselesi de var elbet, ama bu halk, nasıl silah altında, savaşlarda her daim yoksulların çocuklarının öldüğünü sezinleyebiliyorsa, bu sorunun da çözümlemesini yapıp üstesinden gelmeye de muvaffak olabilir.
her şeyi bırakalım, kürt hareketi, devletin perspektifinden geçmişte tüm bahsedilen insanlık dışı, nefreti körükleyen varoluşun biricik adresiyse eğer, niye bugün onlarla aynı masaya oturuluyor? ortada böyle bir soru var. çünkü bu yıpratmaya, kutuplaştırmaya, amaca yönelik imaj makerlığı hadiselerinin çoğunun bir gerçekliği olmadığını, gelişen yeni konjonktürde pkk'nın da taleplerini rasyonelleştirdiğini türkiye'nin tüm siyasetçileri, aydınları, gazetecileri, yazarları biliyordur.
aslında bu nefret olgusu, politik bir meseleye de dönüşmüş durumda, çoğu siyasi parti bu sorunu siyasi rant malzemesi olarak kullanıyor hala, baykal ile beraber chp' de aynı şeyi yapıyordu, bazı siyasi grupların varoluş meselesi haline gelmiş neredeyse bu çatışmacı dil. bu devletin kendi sorunudur, toplumu birbirine karşı bölen, kışkırtan devlettir, türk tarafı adına sorunu çözüme kavuşturma yükümlülüğüne sahip olan taraf da devlettir. artık toplumsal hafızadaki kışkırtıcı, tahrik eden, suça iten bu olgu çözümlenmeli, zihinlerden uzak tutulmalıdır, yoksa bu olayın sonu yok. sırf kürt olduğu için, (yapay zihniyetin güdümüyle) dolasıyla pkk'lı da olduğu için üstüne vazife olmayan işlere kalkışan tahrik edilmiş insanlar aracılığıyla linç edilmeye çalışılan binlerce kürt oldu ülkede, hala da oluyor.
yakın tarihte kökleri atılmış bu kışkırtma harekatının yıllar içinde sürüklendiği nokta, birilerinin birilerini yok yere aşağılaması, hor görmesi, düşmanlık beslemesi, hatta kırması olmuştur, istenilen de buydu zaten, fakat artık bu işin böyle yürümeyeceği aşikaranedir. iki taraf siyasi olarak uzlaşma, müzakere süreci içerisine giriyorlarsa, bu uzlaşmanın toplumsal boyuttaki zemini de ortaya konulmalıdır. kürt meselesi bölücülük, vatan hainliği meselesi değildir. bebek katilliği hiç değildir, asıl bebek katillerinin de kim olduğunu bilen biliyordur aslında. devlet sistematiği o dönemlerde biraz demokratik ve rasyonel bir yapıyla işleseydi, abd güdümündeki ordu bu denli siyaset sahnesine hakim olmasaydı, bölgede şiddeti körüklemeseydi, belki bugün pkk diye bir örgütün esamesi bile okunmayabilirdi. bunlar yüzleşmesi gerekilen tarihsel, sosyolojik, siyasal ülke gerçeklikleridir. evrende olduğu gibi toplumda da hiç bir şey kendiliğinden varolmuyor. türk halkıyla kürt halkının arasında toplumsal olarak hiç bir sorun yoktur, hatta kardeşlik illiyeti vardır. bu sorun tamamen devlet güdümlü, politik ve yapay bir sorundur.
