devamlı olarak terörü savunan askere kurşun sıkan ibneleri kahraman ilan eden bir edebiyat olup.
her türlü imkanlarını kendi istekleri ile reddedip biz eziğiz diye ağlamaktır.
kendi köyüne gelen öğretmenin boğazını kesip devlet bize okul vermiyor demektir.
kendi sağlık ocağına gelen doktoru kurşuna dizip devlet bize sağlık göndermiyor demektir.
kendi köyüne yapılan barajı ağasına kullandırıp , devlet bize destek vermiyor demektir.
hep ağlamak hep ağlamak nereye kadar.
ki bunlar gerçek dahi olsa desteklenen terörü meşru kılmaz...
tüm bunlar yaşanırken sahip olduğu haklar , seçme-seçilme, eşitlik, sağlık hizmetlerinden yararlanma, devletten maddi destek,eğitim hakkı kendini geliştirmeyip yaşamaktır.
kürdistan diye ağlaşırken benim şehrime göç edip ortalığın amına koyup anarşi çıkartırken ağlamaktır.
ufacık çocuklara hatta kendi öz evlatlarına polise taş atmayı öğretmek. türk askerini düşman olarak öğretmektir.
