insan, bildiğin insan işte. ve bu ülkenin halkından, benimle aynı haklara ve yükümlülüklere sahip, benden hiçbir farkı olmayan insan.
ülkemin batısında böyle, çalışıyorlar, kazanıyorlar, düzen kuruyorlar. benimle türkçe konuşuyorlar, aralarında bazen türkçe, bazen kürtçe konuşuyorlar. hayat gailesi içindeler, çoğu halinden memnun, dertleri isyan, ayrılık, özerklik falan değil. bugün muayene odasında biri kullandığım netbooku kaça aldığımı sorup ben de almak istiyorum bundan dedi.
asimile olmak değil bu, uymak, uyum sağlamak. onun yaşamdaki amacı benimkinden farklı değil, daha iyi bir hayat, daha iyi koşullar, daha iyi yaşam tarzı.
hastalarım, bebeklerim, çocuklarımdırlar, kardeşlerimdirler. üzerlerinde oynanan oyunlar sona ermeli artık, bizden bir farkları yok. aslında biz ve onlar da yok.
yüzsüzlük. hani elini uzatsan, kolunu kaptırırsın misali.
sonra, bir evde en az 10 çocuk.
türk polisine, türk askerine taş atan çepiller.
istanbul, bursa, izmir gibi metropolleri mesken tutan genelde varoşlarda yaşayan halk.
Türk olmayan, asla olmamış, arap - kürt kırması nufus. Büyük şehirlerdeki şuç oranlarının tek sebebi, türkiye cumhuriyetine hiç faydası olmamış olmayan ve sürekli beslenen üstüne isyan eden saçma millet.
Bir ülke istiyorum adı''DÜNYA''Bir tek Irk istiyorum adı''iNSAN''Bir tek kaynak istiyorum adı''SEVGi''Ve bir tek slogan istiyorum adı''YAŞASIN HALKLARIN KARDEŞLiĞi "dedirtecek şeyler aklıma geliyor.
