türkiye sınırları dahilindeki bir toprağa kürdistan diyerek, baştan toprak vermeye gönüllü sözüm ona ülkücünün,
haketmediği halde üzerinde yaşayan üstelik millet vergisi ile devletten maaş alarak geçinen bir memurun,
köşeyi dönene kadar milliyetçi, düze çıkınca orta yolcu olan birinin esefle kınanması gereken acınası durumudur.
not: van, bitlis, diyarbakır, sivas, erzurum gibi yerlerde bulunan biri yazmaktadır buranın şartları vesaire demeyiniz.
türk ellerine kürdistan diyerek ülkeyi kafasında bölmüş kişinin, evinin duvarında bozkurt figürü asması hiç samimi değil.
hergün yaşadığı bin türlü kahpeliğe karşı, birgün soracağı bütün hesapların kini ve nefretiyle yaşamanın en derin keyfini yaşamaktır ülkücülük. ve etrafında dolaşan çakal sürüsüne karşı yalnız kurt asilliğinde yaşamanın adıdır ülkücülük. öyle "ben benliğimi kaybettim yetişin a dostlar" diyerek birşey kazanılmaz. idealistler davasını yüreğiyle yaşar. idealleri yürekten atamazsınız.
büyük üstad diyor ya;
bir yaralı kurt misali,
her yanımız it tuzağı,
yiğitliğin budur halı,
başımızı eğmeyelim!
kürdistan diye bir yer yoktur, domuzların hayalini kurdukları toprak parçaları vardır. bir ülkücü, onlarca domuz sürüsüne karşı bozkurtluk görevini her zaman yerine getirecektir. domuzun ölüsü leştir lakin bozkurt ölürse eğer bu onların sonu olur.
orası sözde kürdistan değil öz be öz türk vatan toprağıdır.sadece üzerinde yaşayan bir grup hain yüzünden vatan ve millet sevdalısı ülkücülerin zulüm görmesi ülkemizi yöneten zevatın büyük başarısıdır.
eskiden okulumun bulunduğu yerde bir kürdistan mahallesiydi , kenarda köşede esrar çeken , nerdeyse her pazar olay çıkan , bazen otobüsle geçerken dükkanların kepenklerinin kapalı olduğunu görüp acaba bizi taşlarlar mı telaşıyla geçmiş 3 yıl...
ama o kadar güzel kürt arkadaşlarım olmuştu ki iyiki varlar.
