Zordur orda çocuk olmak. Bir bakarsin evine binana köyune baskin yapilmiş, bir bakarsin tarlalarin yakilip yikilmiş, bir bakarsin ailenden birini içeri almişlar bir hiç uğruna. Baski ve şiddeti tepende hissedersin. Devletin kanlı dipçiği hep suratindandir ve izi suratinda kalacaktir. Böyle insanlik dramidir o diyarda yaşamak.
lazistanda çocuk olmaktan iyidir. bizim yolumuz yokken yolunuz vardı. bizim suyumuz yokken suyunuz vardı. bizim çektiklerimizi çekmediniz. kısacası sizin götünüze rahatlık batıyor oturun amk oturduğunuz yerdede şu ülkeyi kendi haline bırakın.
uydurma bir ülke sınırı içinde acıtasyon kelimelerle aslında hiç olmayan ve hiç olmayacak olan bir durumu anlatmaktır belki de. çocuk olmak sadece adını koysanız da bir türlü sınırlarını çizemediğiniz, çizemeyeceğiz hayali ülkenizde mi zor sanırsın. ki gerçekten çocuk olmak zorsa. iki kırık tekerle oynayabilen çocuğun eline sen taş topacı verirsen fiziksel olarak aldığı darbe değildir onun zorlayan. yıllar sonra yaşadığını ülkenin polisine askerine attığı taşlar canını yakar da çocukluğundaki hainliği kimin sözüne kanıp yaptığını anlarsa içi acır. yoksa ne batıda yaşayandan ne de anadolunun köyündeki herhangi bir çocuktan farkı yoktur. eğer sizin gibiler rahat bıraksa onun hayallerini.
doğduğu yer yüzünden doğuştan kavgacı zannedilen ama pek çoğu kavgadan nefret eden kavgacı, esmer, cesur,korkak, çoğu kürt, çoğu türk çocuklar. kürdistan diye bir yer olmaması dileğiyle.
çocuk olmaktır sadece çocuk olmak, kürdistan kelimesine takılıp çocuk olmayı, çocuk olmanın ne demek olduğunu unutanların yaşatabildiği kadar çocuk olabilmektir.
öyle bir yer olmadığı için olmayan çocuktur. he türkiye bir bütün olduğu halde kürdistan diye biryerin varlığını iddia edenlere sesleniyorum orospu çocuğudur.
askeri birliğin çöplüğüne girmek için tel örgülerden geçen bir çocuğun(4,5 yaşında) kafasının yarıldığını gördüm o jilet çocuğun kafasını resmen şerit gibi çizmiş. nedeni ise askerin çöpe atmış olabileceği;kumanya,konserve bulabilmek için tabura girmek.
o çocuğu gördüğüm yer çöplüğün yanındaki nöbet kulesiydi,çocuğu görünce içim parçalandı daha çok küçük belki farkında değil ama büyüdüğünde saçı çıkmadığı nasıl psikoloji içinde olacak.
bakın, burda yazıpta güneydoğu insanlarını acındırmayın evet orda yaşam çok zor çocuk olmak çok zor ,benim attığım 120 lik havanın sesini köyde duyan çocuk ne düşünür terörist köye inip çıkıyor bir kere köyün üst noktalarına attık köy inledi.
pkk yı bitirmek adına hiç bir adım atmayıp burda çocukların ajitasyonunu yapmayın, eğer hoşlanmıyorsanız çekin pkk dan desteğinizi çözülsün ergenekon o topraklar yeşersin ''çocuk olmak zor olmasın''
bir başka nöbetimde çöplüğe girmek isteyen çocukları şaka ile kaçırmaya çlışıyordum bir tanesi yanıma yaklaştı daha okul çağında bile değildi, buna g3 gösterek hadi gidin dedim bana, '' benim babamda keleş var'' ne olacak dedi.
bunlar güneydoğunun gerçekleri çarşımız yoktu bizim para ihtiyaç yok gibiydi ordaki nöbet kulesine bozuk para ile gittiğimiz olurdu.
bir adımda siz atında pkk bitsin ne ben orda başınızda dikileyim nede küçük cocuklar yıpransın
