büyük kürt aşiretlerinden birinin iki kızı vardı. Kızlarının ikisi de bir birinden kıllı öyle çirkindiler ki, aşiret bu iki kızın da, insanlar için yaratılmadığını söylüyorlardı.
babaları aynı şekilde düşündüğü için kızlarını insanlardan uzak tutmanın çarelerini aradı. insan ayağı az basan veya insan ayağı hiç görmeyen bir yerde, çok yüksek dağda bir in yaptı. Kızların ikisini de bu ine kapattı. Ondan sonra da aklınca inandığı tanrısına yalvarmağa başladı. Öyle bir yalvarıyor ve öyle yakarışlarla tanrısını çağırıyordu ki nihayet bir gün, aşiret ağasının kendi aklınca inandığı tanrısı dayanamadı ve bir eşşek şekline girip geldi. aşiret kızlarıyla evlendi.
Bu evlenmeden birçok çocuk doğdu; bunlara Dokuz hewal - On barzo denildi ve bu çocukların hepsinin de sesi eşşek sesine benzedi, yine bu çocuklar, birer eşşek ruhu taşıyarak çoğaldılar.
