sinirlerine hakim olamayan veya inci kültürünü benimsemiş veya gerçekten de haketmiş biriyle karşılaşmış yazarlardır. hepimiz en az bir kez bu duruma düştük , önemli olan , küfürle sadece sinirin geçtiğini bilmektir . yoksa bayağılaşan , tıpkı çocukken söylediğimiz lafta olduğu gibi- kendi diyen kendi olur - küfrü edenden başkası değildir.
kendilerine "ben aslında küfürlü konuşan insanları pek sevmem, sıcak bulmam ama senin ağzında başka bir şekle bürünüyor küfür. küfür olmaktan çıkıyor sanki, eriyor cümlenin içinde ve sadece tereyağı misali kokusu kalıyor gibi" denilmiştir muhtemel ki.
e böyle olunca da sikiyor bu yazarlar da ortalığı bildiğiniz...
Yeri geldiğinde iyidir küfür fakat durduk yerde edince hoş durmuyor. Afedersiniz osurmak gibi, aile ortamında yaparsanız laf eden olmaz ama sofrada yaparsanız hoş olmaz.
ak, amk, sktr lan, skik, tarzı küfürler ederler. sonuna ise dsşklfjslşf şundan yaparlar. sonra yazarım diye ortada dolanırlar. reel'de yapamadıklarını burada yapar , aldatılanı, üzüleni gelir saçmalar gider.
