Herhangi bir düşünce bir kişiye ters düşüyorsa medeni bir tartışma yerine aciziyet göstergesi olarak direkt bu mekanizmaya sığınılıyor. Sizi de anlıyorum tabi.
Acıyı azalttığı bilimsel olarak kanıtlanmış. Fakat ahlak açısından baktığımız zaman ayıp(günah).
Şimdi kardesim, 1.si bu ahlak kurallarını neye dayanarak ortaya atiyorsunuz,
2. Bana yarari olan bir seyi ben neden yapamiyorum?(baskasina zarari olmadigi surece Tabii ki)
Misal, denize karsi ana avrat kufrettim bugun(kimseye degil) ve rahatladim. Fakat baska insanlar bu kufurleri duydukları icin ahlaka ters?
Edit: bu ahlak kurallarini ortaya atmaktan kastım, sinirlarini kim belirliyor. Yani bizim ulkemizde normal olan bir sey baska musluman ulkelerde "gunah"(bak ayıp degil günah) olarak biliniyor. E din ayni din, kitap ayni kitap.
az önce asabımın bozulmasıyla birlikte kendi kendime dağarcığımı genişletmeye başladığım alan. artık nasıl sinirlendiysem susmak bilmeyen bir arkadaşıma içimden "sana konuşmayı öğreten ana-babayı siksinler" dedim. durmadı devam etti, "kulağına adını fısıldayan hocayı sikeyim" dedim. inatla da susmuyor godoş. sanırım içimden ediyorum diye işe yaramıyor. şaşkınım.
kültürdür, küfür kültürü.
bazen anlatılamayan, karşıdakinin anlamadığı şeyler olduğunda küfürden daha iyi bi cevap yoktur mesela.
yok öyle her lafın sonuna orasına koyayım burasına koyayım bilmem nenin çocuğu değil.
böyle ağız dolusu bir "ananı sikeyim" in yerini tutmaz mesela çok şaşkınlığı belirtecek hiç bir kelime.
sayfalarca yazsan, duvarları yumruklasan*, rahatlamıyosun o kadar.
sinirlenince birine gelmişine geçmişine sövmenin hazzı, o rahatlık.
bazen hiç bir kelime güzel bir cevap değildir, dolu dolu üstüne basa basa sövmek.
ettiğin küfürdeki anlam değildir de hani o an, en sert, atarlı, vurucu onu söyleyebilirsin.
ne desem anlatamıcam yine, piç gibi kaldım.
