1-küf-i cühud: insanın kalben islam dini nin hak olduğunu bilip, diliyle itiraf etmemesidir. yahudi ve hıristiyanlar gibi.
2- küfr-i cehli: insanın allah a, resul uüne iman etmesi fakat, zaruret-i diniyye dediğimiz şeyleri inkar etmesi. bu cehaletleri sebebiyle kafir olurlar. çünki bunlar, islam ı bir dünya görüşü olarak kabul etmezler. bölmei bir kafa yapısına sahiptirler.
3- küfe-i hükmi: allah ı resul ünü ve zaruret-i diniyyenin tümünü inkar ve tekzib etmektedir. mutlak kafirler bunlardır. bunun da aslı ikidir:
a- islam da ta'zimi vacib olanı tahkir etmektir.
b- islam da tahkiri vacib olana ta'zim etmektedir. mesela ulemayı tahkir ve kafirlere ta'zim etmek gibi. işte bu, küfr-i hükmidir. islam ı ve inananları alaya almak maksadıyla atıfelerle bir toplantıda olanları güldürmek ve dini taraf tutmamak, islam ı müdafaa etmemek. bu küfr-i hükmide üç şeyle olur:
a- itikat ile olur. allah ın, insan ya da bir cisim (nesne, eşya) suretinde olduğuna itikat etmek gibi..
b- tatbik ve körü körüne taklit ile olur. hiçbir zaruret olmaksızın kafirlere mahsus kıyafeti giymek gibi.
c- dil ile olur. fakihlerin 'küfür sözlerdir' dedikleri sözleri zaruretsiz söylemek gibi.. zira, bir kafir bir sözüyle (kelime-i şahadet)mü'min olduğu gibi, bir mü'min de bir sözüyle kafir olur.
