küfür etmemek güzel şeydir, güzel karşılanır, efendilikle onure edilir. fakat merak ediyorum, bu kişiler kızdıklarında, nefret ettiklerinde, öfkelendiklerinde ne derler? "allah cezanı versin" diyebilirler. ama öyle kızgınlık, öfke anları vardır ki okuduğun bela bile hafif gelir, sessiz gelir, senin öfkenin ağırlığını taşıyamaz o sözler. bu yüzden küfürü icat ettik belki de.
sakin kişilerdir. bir kimsenin suçunun acısını annesinin kulaklarından çıkartmayan kişidir. nitekim erkekte olması: pısırık bu, ensesine vur ekmeğini al, hanımevladı, süt kuzusu gibi yakıştırmalara sebep vermektedir. yüzünüze karşı söylenmese de arkanızdan söylendiğini hissedersiniz. içinizdeki yüksek orandaki iyilik konsantrasyonuna lanet de edebilirsiniz ya da diğerlerinin içindeki yüksek yoğunluklu kötülüğe. böyle bi lanet bir kişiliktir sahip olduğumuz şey işte.
