tarihte görülmemiş,henüz türüne rastlanmamış insan.
küfürlerin sadece sinkaflı kelimelerden ibaret olduğunu sananlar için kabul etmesi zor olacak fakat,kelime kullanmadan da çok isabetli küfür edebilen sözsüz küfürbazların varlığı kabul edilirse,küfür etmeyen insan olmadığı gerçeği kabuledilebilir.
Şu küfür etme samimiyeti filan deniliyor ya. Ne samimiyeti bu? Bildiğin ara da hiç bir saygı yok. Birbirlerinin annesine küfredip gülen insanlar tanıyorum. Bu mu samimiyet? Kusura bakmayın da bu başka bir şey. Kelime bilgisi yüksek olan bir insan küfür kullanmaz. Kullansa da nadiren kullanır ve bununla övünmez.
Tdk ise küfürü sövme sözü, sövgü olarak tanımlar. Tdk'nin tanımlaması eksik ve yetersizdir.
Sözcük anlamına dönüldüğünde, küfürün örtmekten geldiği temel alınarak, günlük yaşamında sürekli küfür eden kişilerin, kendi yetersizliklerini örtmeye çalıştığını görmemek, mümkün değildir.
Karşılaştığı olaya tepkisini verecek sözcük bilmiyordur, küfreder.
Birini övecektir aklınca, bilgi dağarcığı övme sözcüğünden yoksundur, küfreder.
Sevgisini söylemek ister, sevgiye ilişkin o kadar yetersiz donanımı vardır ki, küfreder.
Devam edebiliriz örnekleri çoğaltmaya da, gerek yok sanırım.
Kısacası küfür, öz benliğin küçüklüğünü örtme çabasıdır.
Saçları erkenden beyazlayacak insandır. Neden mi küfür eden insanlar içindeki stresi daha çabuk atarlar. Üstelik bu insanların nesli tükenme tehlikesiyle karşı karşıyadır.
askerde tanıştığım istanbullu mimar arkadaştı. o kadar naif, o kadar efendi, güler yüzlü adam tanımadım. ve adama asla küfür ettiremedik. bir kaç kere eskişehire geldi aynı. adam 2 kere rafine.
