Saygı duyulasıdır ve maalesef sayıları azalmıştır. Kendinizi ifade etme biçiminizle saygı kazanırsınız arkadaşlar. Küfrederek, bağırıp çağırarak, hakaret ederek karşınızdakini aşağılamaya çalışırken kendi değerinizi düşürüyorsunuz.
Küfür ve hakaret, acizliğin dışavurumudur. Ve bunlara başvuran insan, kendini ifade etme becerisine sahip degildir. Karşısındaki insanin gözünde de güçsüz bir insan imajı çizer. Küfür ve hakaret sözlü dilin kaba kuvvetidir...
iş ortamında genelde benden yalça büyük insanlar bulunduğundan dolayı yapabildiğim ve zaten mecburen yapmak durumunda olduğum eylemdir. arkadaşların yanındayken atış serbest.
Ben küfür etmeyi severim ne yalan söyleyeyim ama hangi ortamda küfür ettiğime de dikkat ederim. Aile içinde veya kadın erkek karışık ortamlarda Tarantino filmlerine bağlamak ayıp yani ama arkadaş ortamında küfür kıyamet diyor ya Cen yılmaz.
argo konuşmak, şiveli konuşmak, istanbul türkçesi ile konuşmak bunlar hep karşındaki kişi ile alakalıdır. küfürlü konuşmak da yerine göre gereklidir. bir amınakoyim lafı yeri gelince samimiyet belirtir muhattab kişiye güven verir.
üniversitedeyken biri gelmişti iş hayatı ile alakalı bir konferans vermeye. konferansın da adamın da ismini hatırlamıyorum. konuşmasının bir yerinde iş görüşmelerine, müşteri ziyaretlerine gidildiğinde şivesiz istanbul türkçesi ile konuşulması gerektiğini, asla argoya başvurulmaması gerektiğini falan anlatmıştı. adam muhtemelen istanbul'daki plazalardan birinde istanbul türkçesi adı altında bol bol çek etmeli, miitingli plaza ağızı ile konuşan bir plaza insanıydı çünkü bol bol ingilizce kelime kullanarak anlatıyordu anlatacaklarını. o zaman çok ilginç gelmişti ve hoşuma gitmişti bana bu anlattıkları. mezun oldum iş hayatına atıldım ki söyledikleri hiçbir işe yaramıyor. 50-60 senelik büyük firmaların sahiplerine, fabrika müdürlerine, aldıkları maaşları benim hayal gücüme sığmayan insanlara, orta halli firmalara, küçük esnaflara, bir çok insana iş yaptım, hizmet verdim. şu kadarını söyleyeyim işini yaptığım herkese farklı davrandım. ağzım farklı şivelere yatkındır biraz. adamına göre abartmadan trakya şivesi ile de konuştum, trabzon şivesiyle de konuştum*, orta karadeniz falan ne ararsanız. koca koca firma sahiplerine "abi şu işi verde prim alalım cebimize para girsin amına koyim" de dedim. dümdüz istanbul türkçesi ile de konuştuğum insanlar oldu. başa göre tarak. bi plaza ağzı yapmadım onu da yapmam zaten tiksinti geliyor öyle konuşunca.
peki neden böyle yaptım. ilk mezun olduğum sıralarda istanbul türkçesi konuşabilmek için çok kastım kendimi. aynı yukarıda bahsettiğim adamın anlattığı gibi yaptım iş görüşmelerini, müşteri ziyaretlerini falan. haliyle iş almakta hayli zorlandım. sonra şu anda bile hala işlerini bana yaptıran bir müşterim* bana "senle konuşurken geriliyorum ben amk" dedi. adamın o sondaki amınakoyim demesi bile yetti. "noluyo lan koskoca x firması sahibi amınakoyim dedi ya la" diye düşünmüştüm hatta. o günden sonra aklıma estiği gibi konuşmaya başladım. adamına göre..
küfür etmeden konuşmak bir meziyet midir ? bence hayır. küfür ederek konuşmak bir meziyet midir ? buna da hayır. yerine göre küfürlü konuşup yerine göre küfür etmeden konuşabilmek meziyet midir ? evet. iş hayatında, sosyal yaşamda karşınızdaki nasıl rahat hissediyor, siz nasıl rahat hissediyorsunuz bakın, ortasını bulun ve öyle konuşun. kalıplarla yaşanmaz.
