Her ne kadar kulağa hoş gelmese de, bunu sanat inceliğinde yapan insanlar vardır, irite etmeden yaparlar bunu.
Ve garip şekilde gülümsetirler, taşı gediğine koyarlar şakkadanak.
O küfrü, nerde, nasıl kullanacağını bilir, en doğru zamanda patlatıverirler.
işin enteresan yanı had bilerek yaparlar bunu, küfrü yiyen insan bile basar kahkahayı.
Her yiğidin harcı değildir bu.
Zeka işidir, zamanlamayı ayarlayabilme işidir, haddini bilmek işidir.
henüz bu sanat üzerinden para kazanan olmasa da vardır böyle bir sanat.
küfürü estetik kullanma sanatı olarak tanımlanır. önce bir duraksama olur 'neydi bu lafın amacı' diye düşünürsünüz.sonra acı gerçeği anlarsınız. arkadaşınızın size gömdüğünü. *
küfür etmek sanat olamaz. sanat olabilmesi için retorik yada diyalektik açıdan bir şeyler içermesi gerekir. yok efendim çağdaş sanattır falan diyenler ise yanılıyordur. çağdaş sanatın sınırları olmadıgı kadar sınırları da vardır.
bazı insanlar vardır; "salak" deseler bile itici gelir. bazı insanlar vardır; ana, bacı, avrat küfreder ve kendilerine de yakıştırmayı becerirler, hiç rahatsızlık vermez. (bkz: demet akbağ) (bkz: o çocukları)
