henüz bu sanat üzerinden para kazanan olmasa da vardır böyle bir sanat.
küfürü estetik kullanma sanatı olarak tanımlanır. önce bir duraksama olur 'neydi bu lafın amacı' diye düşünürsünüz.sonra acı gerçeği anlarsınız. arkadaşınızın size gömdüğünü. *
küfür etme sanatı zor zanaattır vesselam. klişeleşmiş küfürler bazen can sıkar o yüzden yaratıcı olmak lazım. mesela sikikcan küfürünü ben buldum. *soıdufhnıs
bazı insanlar vardır; "salak" deseler bile itici gelir. bazı insanlar vardır; ana, bacı, avrat küfreder ve kendilerine de yakıştırmayı becerirler, hiç rahatsızlık vermez. (bkz: demet akbağ) (bkz: o çocukları)
küfür etmek sanat olamaz. sanat olabilmesi için retorik yada diyalektik açıdan bir şeyler içermesi gerekir. yok efendim çağdaş sanattır falan diyenler ise yanılıyordur. çağdaş sanatın sınırları olmadıgı kadar sınırları da vardır.
canı gönülden Allah ne verdiyse gireceksiniz bu sanat öyle heryerde öğrenilmez. maçlarda küfürün her türlüsünü istesende istemesende ögrenirsin adam öyle bir söverki sövdügü adam duysa abi sövme gel beni sik der yani o derece.
Her ne kadar kulağa hoş gelmese de, bunu sanat inceliğinde yapan insanlar vardır, irite etmeden yaparlar bunu.
Ve garip şekilde gülümsetirler, taşı gediğine koyarlar şakkadanak.
O küfrü, nerde, nasıl kullanacağını bilir, en doğru zamanda patlatıverirler.
işin enteresan yanı had bilerek yaparlar bunu, küfrü yiyen insan bile basar kahkahayı.
Her yiğidin harcı değildir bu.
Zeka işidir, zamanlamayı ayarlayabilme işidir, haddini bilmek işidir.
