bizim de vardı papağanımız. jakoydu yanılmıyosam niki. *http://galeri.uludagsozluk.com/r/papağan-17149/
neyse abim buna gizli gizli "orospu" demeyi öğretmişti yeminle. hiç unutmuyorum böyle yavşak bi hayvandı. adı da uğur du! uzaklardaki abimin adını koymuştuk. halbuki bu şırfıntı dişiydi. ilgi görmeyince başlardı ne öğrendiyse söylemeye.
velhasılı bi gün biz misafir ağırlarken salonda bu şerefsiz kıskandı bizi. başladı iç odadan konuşmaya. "girişi cik cik cik oldu. (bu kapı sesi taklidi yoksa biliyorum kuş bu) sonra babacım " sesi de gür, net duyuluyo ya da bize duyurmak için bağırıyodu kevaşe.
tabi misafirler gitti, gördü. "ay ne tatlı, konuşuyo bu resmen! , neler biliyo?" tarzında standart soru ve afallamaları yaşayıp salona döndükten sonr bizimki bombayı patlattı. iç odandan: "oğospuuuuu" gibi bi ses duyuldu. akabinde salonu derin bi sessizlik kapladı. herkes duyduğunun aslında duyduğu şey olup olmadığını düşünüyordu. anneminse surat kıpkırmızıydı:
misafirin bebesi - anne orospu mu dedi?
misafir anne - sus oğlum olur mu öyle şeyi ağzına alma bida!
misafir kız - ne dedi peki?
ablam - (topu taca attı kurnaz) hıı, ne ben duymadım. *
annem - eee şey şehriye hanım * bu televizyondan küfür öğrenmiş de biz de anlamadık. ehe...
e anne yalanın da bu kadarı! televizyondan küfür öğrenebilmesi için o hayvanın, o küfürü yayınlayan kanalın ardı ardına 100 kez yayınlaması lazım. sen de sesi epeyi açacaksın tabi bu sırada. özrün kabahatini geçti ya neyse.
