kötü söz-küfür- her dilde vardır. eskiler küfürü şiir diliyle ederler , küfür sözcüklerini özenle seçerlerdi.küfürü öfkeyle değil kişinin hatasını düzeltmek için söylerler , karşısındakini incitmemeye özen gösterirlerdi. küfürlerinde edep ve latife bulunur idi. hatta küfürün sözcüklerini seçemeyenler için bazı kişilerce özel dükkanlar kurulurdu.o dükkanların biri de eyüp sultan'daydı.
vaktiyle eyüp sultan'da birçok helvacı dükkanı varmış. helva , kelime anlamı itibariyle şeker demektir. yani eskiler bugün kullandığımız şeker sözcüğünü helva biçiminde kullanırlardı. bu helvacılardan bir tanesi var ki şeker satmanın yanında küfür de satarmış.biri başka birine küfredeceği vakit bu adamdan küfür satın alırmış. küfür satan adam, bir müşteri geldiğinde onun dükkâna helva için mi küfür için mi geldiğini gözünden tanır ve ona göre davranırmış. mesela , küfür satacaksa hokka ve divitini alır.müşteriye, okuma yazman var mı? diye sorar; eğer okuma yazma bilmiyorsa kimsecikler duymasın diye müşteriyi kulağına yaklaştırır gelen adam söyler , küfürü yazar ve söyleyen kişiye telif ücretini verir imiş.
başka bir müşterisi geldiğinde ise maksadının helva ile alakalı olmadığını küfür için geldiğini anlar ve alıcı mısın satıcısı mısın? diye sorar. alıcıyım derse. gel kardeş otur şöyle der. küfürü satmadan önce birkaç sual sorar. o sualler şöyledir:
1.küfürü kime edeceksin?
2. küfür etmeni gerektirecek ne yaptı?
3.toplum içindeki itibarı ve görevi nedir?
...
8.küfür edeceğin kişinin bedenen bir arızası -sakatlığı- var mı?
evet... bu soruları cevapladıktan sonra tüccar , uygun olan küfürü alıcıya verirdi.
