küfretmek nadiren ruh sağlığı için gerçek bir ihtiyaç olabiliyor. ama kimisi vardır ki her lafın sonunda küfreder.
"bi gün yolda gidiyodum mına kodumunu, araba çıktı mına kodumunu, ben yol verdim mına kodumunu.." *
süper eylem. en güzel deşarj yolu. yok toprakta yürü negatif elektriğini alsın, yok yogo yap, nlp filan hikaye. bir aq diyorsunuz. ooeyyh kendinize geliyorsunuz. sktir git diyince bir ayrı doyum. daha ileri boyutları nirvana...
cinleri sikeyim sana bir şey olmasın dendiği vakit bunu cinler nasıl söyletiyor onu anlamıyorum. şu cinler ne kadar kendileriyle barışık şeyler öyle. peh.
tek suçlusu erkeklik organıdır. adamakıllı küfürlerin içinde * hep bu vardır ve küfürlerin kaynağıdır. birde pezevenk, keraneci vs. tarzı küfürlerde de dolaylı da olsa kendini belli etmiştir. eğer böyle bir organ olmasaydı insanların içindeki kötülüğün büyük kısmıda olmayacakmıydı acaba? o olmasaydı zaten insanlık diye bişey olmazdı denilebilir ama bu yaratılış meselesi kardeşim, orasını karıştırmayacaksın. gerekirse bölünürdük yine çoğalırdık bi şekilde. ama buda insanın içindeki kötülükten kurtulması anlamına gelmiyor tabi. bir kavga sırasında yada çok sinirlenince 'senin ananı bölerim lan şerefsiz' tarzı küfürlere kesinlikle aşina olurduk. belkide insanın sahip olduğu ve koruması gerektiği değerleri pekiştiriyordur küfür. bir insanın annesi, eşi yada direkt olarak kendi namusu her zaman yangında ilk kurtarılacaklar arasındadır. bunlara küfreden birine belki haksızda olsa yada çok sinirlenmesede refleksif olarak karşılık verir. yani yapması gerekeni yapmıştır ve hayattaki değer yargıları aynı hayatın düzenlediği bir sistemle otomatik olarak korunup devam ettirilmektedir...
öyle veya böyle ne olursa olsun bir insana küfür etmek, cinsel içerikli cümleler kurmak kesinlikle yanlıştır. eylemlerinin nev'ine göre "en ağır dille" eleştirilebilir fakat bayan ise cinsel içerikli, erkek ise karısına, annesine, kız kardeşine cinsel içerikli küfür edilmesi yanlıştır. bunu yapan insan kendisini alçaltır sadece.
(bkz: lütfen)
yerine ve ortamına göre olumlu yada olumsuz tepkiler almakla birlikte, kişinin sinirini sözcüklere dökmesidir. alışkanlık haline getirmemek kişi icin en hayırlısıdır. (bkz: küfürbaz)
kafamın tası attığı zamanlarda,gayri ihtiyari ağzımdan çıkan sözcük veya sözcük grupları.bu yüzden çok zor durumlara düştüğüm de oldu şekil A:
YER:annemin iş servisi
KiŞiLER:ben,annem ve annemin iş arkadaşları(çoğunluk erkek) Olay gerçekleştiğinde arabanın arka koltuğunda annemle beraber koltuğa sığışmak için cebelleşiyoruz,
ANNEM: Biraz daha kay yavrum sığışamıyoruz koltuğa
BEN: Daha nereye kayim,götümün yarısı dışarda zaten!
FiNAL SAHNESi:Fal taşı kadar açılmış gözlerle bana bakan bi dolu siyah giyen adam ve pancar gibi kıpkırmızı olmuş cayır cayır yanan bi surat, benim suratım....
küfür etmenin faydalı bir eylem olduğunu düşünüyorum.
neden mi? - dinamik bir olaydır onun için. siyah- beyaz serisinin, insanlarla iyi geçinmenin yolları kitabının arka sözünde şöyle der:
' dengeli ve mutlu insanlar kolaydır. dinamik ve ilginç olabilecek insanlar ise onları anlamak zor olduğu için zordur. işte böyle insanlarla da iyi geçinebilmek için okuduklarınızı test edebileceğiniz bir kitap bu' ve yazar, kendisinin de küfrettiğinden ama bunu tanımadığı ya da az tanıdığı insanların yanında genel bir tavıra dönüştürmediğinden bahseder.
küfür etmek için karşıdakinin bunu hak ettiğini düşünmek eksiktir. önemli olan belki de en hatasız görünen olgunun kişide yarattığı kusurlu görülebilen duygulardır. yani küfür edebilmek için illaki derin yara almış olmamız gerekmez. herhangi bir anda dünyaya, herhangi bir *oka edilen küfür insanı çok rahatlatabilir.( kişinin kutsal bulacağı şeylere ve mahremiyetini zedeleyecek küfürleri kapsamadığımı anlamışsınızdır)
şimdi, bunun kişisel ilgi alanına yani bizi bağlayıp bağlamayan kısımlarına değinmek istiyorum:
ben şahsen kişiye yönelik küfürü sevmem. çünkü pistir, fesatçadır. dürüstlük zedelemesi yaratır ve pişmanlık verir. genel kavramlara daha doğrusu özel kavramların genelleştirilmişine yapılan küfür kimseyi rencide etmeyebileceğinden bunu tercih ederim esasen. misal;
senin muğa koyarım lan. bu mudur? yoksa;
hay muğa koyim ya. mıdır? *
