tenha, ıssız, denize dik eski dar istanbul sokaklarında ilerlerken, katlayıp gömlek cebime koyduğum, dişleriyle keskinliğin sedef pırıltısını yayan yorgun aşklarımı alarak ellerim ceplerimde ilerliyordum... birdenbire, kapağı açılmış çöp kutusunu gördüm. tüyleri diken diken kabarmış, kirli, gri bir sokak kedisinin gözleri parladı karanlıkta. bir kaç saniye dünya durmuşcasına kesiştik. birbirimizi tarttık. sessizliği bozan, bir şilepin uzaktan yankılanan böğürtüsü oldu...ve herkes yoluna devam etti..
köşeyi dönmek üzereydim evimin hemen yanındaki komşu binanın ahşap mavi kapısında bir zayıfca bir kız gördüm. kumral perçem perçem kesilmiş düz saçları gamzelerini örtemiyordu..gözlerindeki badem sevecenlik dudaklarındaki ateşle tezat gülümsüyordu. ciddi ifadesi gözlerinde dağılıyordu..yine sessizlik dondu. yine içerden geçen binlerce duygu...köşeye sıkışmış aşk bizi çağırıyordu. yüreğimizden fena ısırıyordu.
