bu sabah otobüste aklıma geldi, köşe yazılarının ortaya çıkardığı karakterleri eşliğinde bir ilk 11 çıkarsak, kimler olurdu?
kaleci:
kalede büyük bir çekişme yaşanabilirdi, ama açıkcası kaleci olarak baş yazarları düşünmemiz gerektiği hissine kapılarak oktay ekşi'yi seçtim. naif yapısıyla zaman zaman yaptığı sert çıkışlar, onu dünya çapında olmasa da türkiye standartlarında bir hayli iyi bir kaleci haline getiriyor.
defans hattı:
sol: ilhan selçuk. açıklama yapmanın manası yok, sol kimliğini her fırsatta masaya vuran ilhan selçuk defansın solunu en çok hak eden isim.
orta ikili: zaman zaman siyasi, zaman zaman feci magazinel yazılarıyla - ki zaman zaman da futbolla - gündeme gelen reha muhtar ile kendi tabiriyle bir dönek olan ahmet hakan defansın ortasında birbirlerinin hatalarını örterek iyi bir performans sergileyebilirler...
sağ: kesinlikle ama kesinlikle ali bulaç'ın sert çıkışlarla gündeme gelmesi bu formayı hak ettiğinin göstergesi. ben de antrenmanlardaki performansını düşünerek formayı ahmet çakır ile ikisi arasında getir götür yöntemiyle pay etmeyi düşündüm... maçlarda 70. ve 80. dakikalarda yapılan klasik değişiklikler misali...
orta saha:
sol: bekir coşkun'un zaman zaman forvet hattına da yakın oynayacak olması bu kanadı iyi kullanabileceğinin göstergesi, uzaktan vuruşlarla kaleyi 90'dan vurabilecek olan tecrübeli yazarımız takımda ağabeylik görevini de yapabilecek konumda...
orta ikili:
ibrahim altınsay ve selahattin duman ikilisi de aynı defanstaki ikilimiz gibi birbirlerinin hatalarını giderip bir de forvete top çıkardıklarında çoğu maçı kazandırabilecek potansiyeldeler...
sağ: iktidarın gözbebeği, sağ kesimin bir numerosu fehmi koru'dan başka kimse sağ kanadı toparlayamazdı...
forvet:
tek vuruşlarda gol bulabilen yılmaz özdil ile yılların tecrübesi, göbekli kaptan ekolünün son temsilcisi melih aşık ile yırtıcı bir forvet hattımız olacağından şüphem yok!
edit: tanım şart! gazete veya dergi gibi ortamlarda - internet de olur - belli bir sütuna, sayfaya sağa sola görüşleri doğrultusunda belli periyotlarla yazı şeyeden insana denir.
güzide medyamın hafta sonları özellikle,
- şurda puf börek yedim içinde dağlardan otlar vardı.( hayatında dağ görmemiş)
- şurda balık yedim kazbacağında marine edilmişti.( kaz bacağı ne ulan)
- şurda şusi yedim içinde ördeğin gözü vardı. ( ördek de göz varmış!)
gibi yanyana dizilmiş cümlelerle yapılan, üstüne üstlük para kazandıran iş.
la havle la havle!
"Mantıksız saçmalıklarla zaman kaybına yol açan, yazdıkları iki satır karşılığında büyük meblağlar kazanan, tatlı bir hayat yaşayan şanslı insanlar." demişler. kimler ? sözlük yazarları demiş. yaa.
çok söz etmelerine rağmen hiç bir sözleri ezberlenmeyen meslek grubudur.
"Şu bizim gazetecilik mesleği ömürsüz bir meslektir.
Bir şair, bir mısra yazar, asırlarca söylenir.
Biz, sütunlarca makale yazarız, ancak 24 saat yaşarız."
Süleyman Nazif
ülkemizde gazete tirajlarının yerlerde süründüğü bu zamanlarda, kendilerini tiraj objesi gören ve yazdıklarının sanki herkes tarafından okunuyormuş gibi kasılarak caka satan insan güruhu.
girdiği polemiklerle (gerekli gereksiz), güncel ya da değil, her hangi bir konuya bakış açılarıyla, yaklaşımlarıyla, gazetelerde, internet sitelerinde, dergilerde ya da bilmem nerede kendilerine ait köşelerden, insanların tercihlerini/bakışlarını doğrulamayı amaçlayan veya kökten ya da kısmen değiştirmeyi planlayan kişi.
ortalama akılla parayı götüren kimse. sağdan da soldan da olsa, yandaş da muhalif de olsa durum böyle. eliniz kalem tutuyor, ağzınız biraz laf yapıyor ve belli bir kitleye kendinizi kabul ettirmiş iseniz, siz de bir köşe yazarı olabilir, ardından köşe yazılarınızı topladığınız veya hakkında pek de fikir sahibi olmadığınız konular hakkında yazdığınız iddialı kitaplarla parayı götürebilirsiniz!
islam'ın beş şartını sayamadan siyasal islam incelemeleri yazanlar,
sosyal demokrat olduğunu söyleyip muhafazakârlık üzerine inceleme tezleri yayınlayanlar,
edebiyattan mezun olup tarihçi edasıyla enteresan yazılar ve kitaplar yayınlayanlar,
siyasî pozisyonunu değiştirerek politikacılara danışman olanlar,
işte hep köşe yazarlarıdır. akademisyenlerin her gün bedduasını almaktadırlar. ne yazık ki, bir yılmaz özdil'in veya mustafa armağan'ın söyledikleri, alanında uzman profesörlerin söylediklerinden daha değerlidir bu ülkede.
