köylü milletin efendisidir tanımı sosyolojik olarak yerinde olduğu kadar köylünün kapitalist ve feodal sistemdeki yeri, aynı zamanda günümüz türkiye'sindeki konumu tartışılmalıdır.
çünkü günümüz türkiye köylü ve çiftçilerin başını çektiği ulusal tarımı bir kenara atıp yıllardır dışarıdan ithalat yapmaya devam etmiş, aynı zamanda dünyayı bu hale getiren, doyuran, besleyen köylüler bugün ikinci sınıf muamele bile göremeyen ve hakkının karşılığını alamayıp isyan eden dağınık bir sınıf konumundadır.
ayrıca ''köylüye toprak, herkese iş'' diyen tip'in ''köylü milletin efendisidir'' ''bağımsızlık benim karakterimdir'' sözlerini de kullandığı görülmüştür.
"Türkiye’nin gerçek sahibi ve efendisi, gerçek üretici olan köylüdür. O halde, herkesten daha çok refah, mutluluk ve servete hak kazanmış ve lâyık olan köylüdür. Diyebilirim ki, bugünkü felâket ve yoksulluğun tek sebebi bu gerçeği görememiş olmamızdır. Gerçekten, yedi yüzyıldan beri dünyanın çeşitli taraflarına göndererek kanlarını akıttığımız, kemiklerini topraklarında bıraktığımız ve yedi yüzyıldan beri emeklerini ellerinden alıp savurganlık ettiğimiz ve bunun karşılığında daima küçük ve hor görerek karşılık verdiğimiz ve bunca özveri ve iyiliklerine karşı nankörlük, küstahlık, zorbalıkla uşak derecesine indirmek istediğimiz bu gerçek sahibin huzurunda tam bir utanç ve saygı ile gerçek yerimizi alalım. Efendiler! Milletimiz çiftçidir. Milletin çiftçilikteki çalışmasını yeni ekonomik önlemlerle son dereceye eriştirmeliyiz. Köylünün çalışmasının sonuçları ve verimlerini, kendi yararı lehine son dereceye çıkarmak, ekonomik siyasetimizin temel ruhudur."
1922 (Atatürk’ün S.D.l, s. 219)
Köylü üretimi sağlayan halkın üretici kesimi olarak ifade edilen sosyal bir topluluktur. Üreten bir toplum tüketen bir toplumun daha üstündedir. Lakin bu demek değildir ki, köylü olsun herkes kimse köyden çıkmasın. Herkes yeri geldiği zaman köylü yeri geldiği zaman şehirli olabilsin.
Bu sözün temeli, başbuğ Atatürk'ün köylüyü üretime teşvik etmesi ve o zaman henüz kirlenmemiş, bakir anadolu insanının edebi için söylenmiş bir sözdür.
rahat bir yaşamı olanlar köylüyle dalga geçer ama bir süre gönderilseler delirirler delirtici birşey değil ama kendini üstün sanıyorlar hak etmediklerini düşüyorlar.
bu sözü diyen tip cahil falan değildir aksine cahil diyen cahildir.
