fazıl say'ın hayalidir sanırsam. böyle bir ülke olsak cidden sıkılırdım. ben gaydurugubbak cemile'yi, ankaralı turgut'u, trt köylerine geldiğinde utangaç utangaç röportaj veren köylü kızını seviyorum. bir de hep bir ağızdan trt kameralarına türkü söyleyen teyzeleri.
o zaman adının köy olması yerine daha modern bir isim olacağı meçhul durum. mesela 2. broadway denilebilirdi yada broadway' den esintiler " köyü ".
bizim köylümüz, köylerimiz canımızdır. bale yapmasınlar, klasik müzik dinlemesinler. zaten onlarıda yaparlarsa, onların kültürlerine asla yetişemeyecek " şehr-i züppe " olarak kalacağız.
Fazıl Say'ın fantezilerine göre bale yapan köylüler tarlada işi gücü bırakacak, bütün gün beyaz tayt giyip köy meydanında kuğu gölü balesini icra edecekler. Peki tarlaları kim sürecek, kim hasat yapacak? Fazıl beyin türk kahvesini höpürdetirken beynine kan gitmesini sağlamalıyız, yazık bu tikli adama.
köylüleri bale yaparsa, şehirlileri napar? diye düşündüren ülkedir.
önce o ülke insanının "köylü" kelimesinin küfür olmadığını bilmesi lazım, aksi takdirde bale ve klasik müzik de birer aşağılama kelimeleri olabilir kimilerince. (bkz: bazı şeyler hiç değişmez)
(bkz: bir gelişmişlik simgesi olarak klasik müzik ve bale)
bana göre bir milletin özündeki sanat ve kültürünün batıya benzememesi, geride kalmışlığı kesinlikle temsil etmez. bir halkın elinden kendi yaşamlarını, acılarını, hüzünlerini, seçinçlerini, tarladan aldıkları hasatlarını, gelin-kaynana kavgalarını, parasızlıklarını, zenginliklerini, düğünlerini, cenazelerini yaşarken tamamıyla en samimi duyguların hissedilmesiyle ortaya çıkmış türkülerini ve halk danslarını almaya çalışmak haksızlığın daniskası olurdu diye düşünüyorum. sen 30 yldır teröre on binlerce can vermiş anadolu insanının, oğlunu askere göndertikten sonra 15 ay boyunca yüreği yana yana bale ve klasik müzik dinleyeceğini düşünüyorsan zaten, biraz ütopik bir hayal gücün var demektir. ayrıca bizim müziğimiz ki; bağlaması, bendiri, kavalı, meyi, sipsisi, davulu... vs. dünyanın dört bir tarafından bir çok insan tarafından merak edilen, gelinip dinlenilen, saygı duyulan enstrümanların temelinde olduğu bir müziktir. bugün modern hayat diye lanse edilen, türkçe'yi gerek dil bilgisi, gerekse telaffuz bakımından bile doğru kullanmayı bilmeyenlerin zırvalıklarla dolu yaşam tarzının arka planında notası bile olmayan müzik dedikleri gürültüler var. hiçbir emek, müzik bilgisi, bütünsellik, nota ya da ahenk içermeyen, "ara sıra öp beni, ara sıra kokla; becerebilirsen üstümde hopla" tadında sözler içeren ve yüksek dozlu alköllü insanlardan başka hiç kimseye hitap etmeyen sözlerden oluşan şarkıcıklar, şu gün türkiye'nin müziğiymiş gibi aktarılıyor. oysa ki avrupa'da konservatuar öğrencilerine ali ekber çiçekler'in, hasret gültekinler'in, neşet ertaşlar'ın bağlama çalma tavırları öğretiliyor. ama bu insanların ülkemizde tanınıp tanınmadığından bile emin değilim, sağolsun nil karaibrahimgil neşet ertaş'ı öğretip sevdirdi bize ama aynı duyarlılığı/reklamı diğer halk müziği sanatçıları da bekliyordur, eminim(!) şöyle bir şey yoktur sevgili insancıklar, gelişmiş toplumların eğlence anlayışını, otomobil tercihini, genel seks pozisyonlarını, dinledikleri müziklerini, yedikleri yemeklerini taklit ederek gelişmeyi düşünmek deli saçmasıdır. kayserili gibi güzel mantı yapabilmek için, insan hiç tuvalete gidip kayserilinin kendine has sıçma şeklini taklit ederek yaşar mı? git adamdan nasıl mantı yapılır onu öğren. "adamın karşısına gidip, abi ben de sıçtım aynı senin gibi, süper de kokuyor ne dersin, ilerliyor muyum?" demek gibi bir şeydir, "biz de klasik müzik dinliyoruz, gelişiyor muyuz acep?" demek...
