sosyal medya kurbanı olmuş yerleşim birimi. suratında binbir ton makyaj yahut günlük bakımıyla, yaşlı nineleri yanlarına alıp poz veren cici kızlarımıza ev sahipliği yapıyor bir süredir.
eğer ananeniz ya da babaanneniz bir köyde doğmuş ise, muhtemelen o köyün hemen hemen hepsiyle akrabasınızdır. herhangi biri söz konusu olduğunda şu tarz konuşmalar geçer:
- yaşar gelecek
+ kim yaşar?
- söküklü'nün yaşar
+ haa, gızıl yaşar desene
- tamam işte koca yaşar...
ayrıca, çoğunluğu lâkap açısından geniş bir yelpaze sunar.
bildiğim 2 ege köyü; söğüt ve çamlı'yı harmanlayarak örneklendireyim:
fıs fıs hüsam: tarım ilaçları satar. asıl adı hüsamettin
cet memet: köy-şehir minibüs hattı şoförü. hızlı gittiği için cet(jet) denir
möörsüz: (mühürsüz) eski muhtar
deli memet: kendisi balıkçı ama biraz dengesiz
alman ahmet: kendisi hayatında bir kere, 1 hafta için almanya'ya
gezmeye gitmiştir.(anladın sen)
kuş isa: eşek şakasına maruz kalıp uçacağını sanarak damdan atlamış saf bir adam
topal hanif: topal bir kasap
lütfü hoca: köydeki herkesi elinden geçirmiş emekli öğretmen. baba adam.
terzi: bir düğünde oynarken pantolonu kıçından yırtılmış, aslen berber
çakal: zamanında yukarıdaki bakkaldan mal alıp 50 metre aşağıdaki bakkala satmış
gelin: düğünü yağmur yüzünden iki kere ertelenmiş evli, yaşlı bir teyze
nüfusu 2000'den az olan yerleşim yerleridir, çok az haneli yerler başka isimler de alabilirler. pek güzel olurlar, gidersiniz stres atar oksijen depolar hayvanlarla kaynaşır gelirsiniz. ayrıca köylü milletin efendisidir.
not: yazı boyunca bana eşlik eden sunay akına peşin peşin teşekkür ediyorum.
ne kadar çabuk değişiyor artık her şey. "sınırlar kalmayacak" sloganları atan sermayedarlara inanmamakla ne kadar da yanılmışım yeni anlıyorum.
öyle derin bir tezat var ki insanlar ne yapacağını bilemiyor.
teknoloji ve hastalıklar birbirini besliyor. envai çeşit lüks, aslında içindeki kanserojen maddelerle tedavisiz hastalıklara neden oluyor. aynı teknoloji, yine o kansere tedavi etme rolüne soyunuyor. ortada dönen para, yiten yaşamlar sadece.
konuya bi hararetle girdim amına koyim şimdi de toparlayamıyorum.
bizim köyde internet cafe var lan! küçükken arap sabunuyla, termosta odun ateşinde kaynatılan suda yıkanırdık şimdi sıvı sabun kullanıyorlar. 3 katlı apartman dikmeye başlamış köy ahalisi.
hani o eski haline bakıyorum da, nerden nereye. hayat bilgisi derslerinde gıptayla anlatırdı ali hocam imece usulünü. "köylüler elele verir köyün köprüsünü inşa eder" derdi, hayranlıkla bakardık. şimdi iktidar partisinden seçilmiş bir belde varsa yardım gidiyor.
teknolojinin kokuşmşluğu mu yoksa sağladığı imkanlar mı? tüketmenin keyfi mi yoksa sunduğu rahatlık mı? köy bu tezatta kanlı canlı bir örnek galiba.
her geçen gün özleten yerdir.
anneannenizle, büyükbabanızla, babaannenizle, dedenizle bütünleşmiştir.
samimi insanları hatırlarsınız köy deyince. belki de köy kahvesinde bir yaz akşamı bahçede sohbet ederken içtiğiniz çay gelir aklınıza köy lafı geçince.özlersiniz, hüzünlenirsiniz... **
