benim gibi şehirde doğup, büyüyen bir insanın eylemidir.
babam, benim için askerliğimi bitirmem karşılığında kurban adak etmiştir. bu adağın yeri de kendi köyümüzdür. benim daha önce gitmediğim köy! oraya giderken, ön yargılarımı düşünüyorum da kendimden utanıyorum. karşımda cahil,bir boktan anlamayan, geri kafalı, örümcek beyinli, tezek kokan insanlar bekliyordum. pek de istekli değildim; ancak adak bu deyip yola düşmüştüm. uzunca bir yol gittikten sonra, köy yoluna girdik. ilk dikkatimi çeken şey ise her bizi görenin selam vermesiydi. şehirde insanlar komşularına bile selam vermezken, bu durum bayağı ilgimi çekti. arabadan iner inmez üzerime saldıracak yabani insanlar hayal etmiştim. ütopikti tabi ki...
köye vardığımızda, babamın eskilerden tanıdığı bir kaç kişiye denk gelince, hemen durduk oracıkta. onların sarılmalasında ki sıcaklık normaldi de bize "oy kuzularını da mı getirdin" deyip sarılmaları biraz şaşırttı beni. çok candan insanlardı. bizi evlerine götürürken, yolda herkes "hoş geldiniz" diyordu. evde hiç de virane değildi. gayet düzgün yapılmış, özendirici bir de sedir kanepesi vardı balkonda. yazın o sıcağında esen hava, buz gibi suları, tertemiz doğası ketum düşüncelerimi yumuşatmaya başlamıştı.
aradığımız kurbanda, bize yardımcı olmak için can atıyordu hepsi. köyü araştırdılar ve bizim yerimize pazarlık bile ettiler. o gün orada kaldık. sabah kalkıp kurban kesim yerine gittiğimizde, bir sürü köy sakini oradaydı. çoğu babamın adını dahi bilmiyordu. ancak adetlere, törelere önem veren bu insanlar, kurbana olan saygılarını da göstermişti oracıkta. hepsi duaya katılıp, kendi kurbanları gibi davrandılar. telaşla koşturanlar, çalışıp bir işin ucundan tutanlar... sanki biz onların kestiği kurbana, eşlik etmeye gelmişiz gibi hissettim. kurbanı kestiler, soydular, doğradılar, pişirdiler. bu arada candan sarılmalar, güzel sohbetler... hiç tanımadığım kişiler halamdan, teyzemden daha sıcak kanlı yaklaşıyorlardı bana. bende onlara hayran olmaya başlamıştım. hiç de hayalimdeki gibi gerici bir hava yoktu. taktığım küpeye dahi "ne yakışmış" diye yorum yapanlar vardı. insanı insan olarak değerlendiriyorlardı. inancını, üzerindeki materyali, düşünceni sorgulayan yoktu.
kurbanı dağıttıktan sonra "bir kaç gün kalın" diyen onca insanla, gene candan sarılarak ayrıldık. atatürk boşuna "köylü milletin efendisidir" dememiş ya! onlardan insanlığı, sevgiyi öğrenerek ayrıldım oradan.
