bok gibi bir şeydir. köyün ağası ırgat gibi çalıştırıp paranı vermez. lanet kapitalistler her yerdeler.
köy hayatı demek ırgat gibi çalışmak demek o yüzden sevmiyorum. şehir hayatı da gerçi öyle o yüzden onu da pek sevdiğim söylenemez.
uzaktan hos gelen davul sesinden farkli degildir. ozellikle de sehir hayatinin gundelik hayatiniza yansimis ve artik ozumsediginiz icin farkinda bile olmadiginiz kolayliklarindan bir anda mahrum kaldiginizda, mesela gazete almak icin yarim saat yurudugunuzde, ekmek yapmak icin saatleriniz verdiginizde, tavuklarin yumurtlamasi icin uygun isiyi ayarlamak zorunda oldugunuzda, sogukta yumurtlamadiklarinda, hayvanlarinizdan birine gelecek olan herhangi bir salgin hastaligin hayvanlarinizin tumunu telef edebilecegine ve bunun sonucunda buyuk maddi ve manevi kaybiniza, tarlada topragi capalarken ellerinizde olusacak nasirlara, gunes yaniklariniza, bir anda karsiniza cikan yilanlara, uzumler sergi alanindayken bir anda yagan yagmurla yerle bir olan butun bir yillik emeginize, zeytin agacini silkelerken kanayan ellerinize, gok gurlediginde kesilen elektrige, kisin donan ve patlayan su borularina, kapanan yollara bakinca davulun tokmagi beyninizde halay ceker.. koy hayati oyle pek cogunuzun televizyonda gordugu dizilerden cok farklidir. gunes dogmadan uyanmak zorundasindir. cunku hayati kolaylastiran seylerin pek cogundan uzak yasarsin, hayvanlara bakarsin, atlari kosarsin, tarlaya bakarsin, yaparsin da yaparsin.. aksam eve dondugunde yorgunluktan bayilmak uzere olursun. ama sonra kendi yaptigin saraptan bi bardak icer, o tadin yorgunluga degdigini bi kez daha fark edersin. fakat srhir yasantisina aliskinsan ve hatta sehirde dogmussa bunlara katlanamaz bi sure sonra kirilan tirnaklarina, catlayan parmaklarina, nasirli ellerine bakar ve sehre geri donersin. ya da tum levelleri basariyla gecip hayatin keyfini cikarirsin.
Çocukluğumun geçtiği doğayla ve hayvanlarla iç içe olduğum hayat.
Havasıyla suyuyla insanı dinç tutar.
Edit: köy hayatıyla ilişki kesmeyen biri olarak gerçeken çok zordur.
Öyle dizilerde filmlerde görülen gibi değildir maalesef.
işin biri biter biri başlar döngü halinde. Bi bakmışsınız ömrünüz geçmiş.
Üniversiteyi bitirdiğim gibi geçmek için dua ettiğim hayat.
20 yaşımda stresten göz altlarım mor kaldı istanbul yüzünden.
Ne kadar işsiz varsa doluşmuş şehre...
bu sıralar iznimi dağ başında yaylada geçirmek ile deniz kıyısında geçirmek arasında kararsız kaldığım hayat biçimidir. Yeterince iş hayatında insanlarla uğraştığın yetmiyormuş gibi birde deniz kıyısında insanlarla uğraşmaya izine gidiyorsun. Oysaki insanlardan uzak dağ veya yayla havasında 5 gün geçirmek insanı daha dinç yapıyor. Sizce yazar deniz kıyısınımı yoksa köy havasınımı tercih edecek? Ters köşe yapıyorum. Denizi tercih edecektir. Çünkü ailede çoğunluğun sözü geçiyor.
zordur. köyde bir de çalışıyorsanız daha zordur. güneşle sevişirsiniz. gün içinden analdan normal yoldan oraldan ve çeşitli fantazilerle güneş sizi düzer. kavurulursunuz. yorulursunuz. anlatacak birçok şeyiniz vardır klavyeye basacak derman kalmamıştır. gidip yatarsınız. *
şehirde yaşayan herkesin ''ay çok güzel ay çok doğal yumurtalar fln'' dediği, denemeye kalktıklarında ise ''ay pis inek sıçtı, ay bu tavuklar kokuyo .s.s'' diyeceği hayattır. rezil bir hayattır. köy hayatının üstesinden gelebilen insanlar saygıyı hak eden insanlardır.
sanallıktan,yapmacıklıktan öte herşeyin samimi olduğu,ilişkilerin el değmediği insanların birbirini tanıdığı,arkadan vurma güdüsünün olmadığı en süper yaşam.sıkıntı yoktur,çile yoktur,küçük bir eviniz vardır yanında hayvanlarınızın yaşadığı kulübe,ha bir de bahçeniz vardır üzerinde sebzelerin yetiştiği meyve ağaçlarının yazın sizin için gölgesini sunduğu.komşularınız vardır,cahillerdir okumamışlardır belki,ama hayatda dair,insan ilişkilerine dair her konu hakkında hepsi birer uzmandır birer profesördür belki de.paylaşmak nedir bilen insanlardır komşularınız,yarım ekmeği bölen insanlardır her biri,darda kaldığınız vakit belki kollarındaki bilezikleri bozduracak kadar,kenardaki kefen parasını feda edecek kadar cömert insanları vardır köy hayatının.tamamen huzurdur,rahatlıktır.hayatın bence olması gerektiği gibidir köy hayatı.içinde hiç bulunmadığım fakat her daim hayalini kurduğum yaşam oldu kimi zaman,bazen bir çoban olup koyunlara,ineklere kaval çalmayı istedim,bazen yaşlı bir dede olup köy kahvesinde çay yudumlamayı istedim.ya da küçü bir çocuk olup kırlarda şuursuzca koşmayı istedim.isteklerim kolay gibi görünse de hepsi zor aslında,burdan kopup oraya ayak uydurabilmek,bağımlısı olduğumuz internet denilen zehirden kurtulmak,yapmayı çok isterdim,fakat yarım saat bile internetsiz olamadığım,tembellikten yürümek bile istemediğim aklıma gelirse bu da sadece pek çok şey gibi hayallerle sınırlı kalıyor.hayal bitiyor,ben gene bilgisayar başına geçiyorum bu monoton yaşamıma devam ediyorum..
