Kötülüğün belli bir akıl gerektirdiği malumunuzdur. Bu doğru.
Fakat aklını kapsamlı kullanan biri kötü olamaz. Kötülük akılla çelişen bir durumdur. Akıl, olacakların geri dönüşü ve en nihayet olan sonucuyla ilgilenme durumumdadır. Dolayısıyla kötülüğün kaynağı akıl tutulmasıdır. Pratik aklın ince hesapları içinde büyük resmi kaybetmektir.
En kötücül sonuç ise bireysel ve toplumsal olarak kötülüğün tanımıyla oynayarak kapsamlı aklı rahatlatma çabasıdır.
Kötü insanlar her zaman yaptıkları kötülüklerini iyi bir şey uğruna yaptıklarını gösteren bir şeyler bulurlar. Daha da kötüsü ise iyi olduğunu düşünen ve buna gerçekten inanmış kötü insanlardır. Bunlara göre herkes kendilerine yanlış yapar, herkes nankördür. Çünkü onlar hep iyi davranmış ancak kötü karşılık almışlardır. Ancak öyle bir şey yoktur, iyi davranmaktan kasıtları kullanırken, işlerini yaptırırken sevimli davranmaktır.
