içindeki kötülüğü ortaya çıkararak. her insan gibi sen de kötüsün fakat bizim yetersiz eğitim sistemimiz -sadece iyiliği anlatarak- bizi zayıf bırakıyor ve kötülüğün sosyal bir ihtiyaç olduğunu fark edemiyoruz. kötülük hayattaki her şey gibi bir ihtiyaç, ekmek gibi su gibi bir şey. artı ve eksi kutbu gibi, sıcak ve soğuk gibi, sağ beyin ve sol beyin gibi. hayat hep bu döngü içinde gider, siyah beyaz, aydınlık karanlık, gece gündüz. insanlar da iki yönlüdür iyi ve kötü. önce bunu kabul et. sadece kötülüğe odaklanıp onları tek taraflı düşünme, çoğu insanın bir yönü de iyidir, bunu görmezden gelme. en çok ve en sık yapılan hatalardan biridir bu sadece kötülüğe odaklanmak ve aile/toplumdan uzaklaşmak. bu yanlış. sadece içindeki kötülüğü ortaya çıkarman ve bunu diğer insanlara karşı bir silah gibi kullanman gerekiyor. bunu da onlara 'ayna' olarak yap. onların aynası ol, yani sana ne diyip üzüyorlarsa sen de o konuda -çok ileri gitmemek şartıyla- onları üz. bak bunu yapınca hem karşı taraf haddini bilmeye başlayacak hem de onlara cevap verdiğin için -insan aynı zamanda zünintikam bir varlıktır- rahatlayacak. özgürlüğe kavuşacaksın. içindeki kötülüğü keşfet, eğitiminin, toplumun -sözde- ahlaki yargılarının seni engellemesine izin verme. (not: elbette burada psikopatça bir kötülükten bahsetmiyoruz, karşı tarafa manevi açıdan çimdik atan, tırmalayan, kaşıyan, hafif korkutan, ürküten yapıcı bir kötülük kastettiğim)
Kötü insanlarla mücadele edemezsin,. onları değiştiremezsin. Yapman gereken kendini uzak tutmaktır. Evet her insanın kötü bir yanı vardir ve kalpte siyah bir nokta halinde zuhur eder. O siyah noktayı besleyip büyütmek ya da yok etmeye çalışmak sana kalmıştır. Ama kötülerin kalbi simsiyahtır ve yanında olduğun sürece zehirlerini sana akıtırlar. Mücadele sadece senden birşeyler götürecektir. Arkana bakmadan kaçmak gerekir.
En iyi mücadele iletişimi kesmektir,iş hayatının içindeyse bu kötü arkadaş sadece işle ilgili kısa konuşmalar yapıp oradan hızlıca uzaklaşmak en iyisidir.
