kötü insan olma korkusunun olması bence saçma. asıl , suç işleyip ömrünün belki tamamını belki de çok büyük bir kısmını ceza evinde geçirme korkusu olmalı onun yerine ve bu da kötülüğün doğurduğu bir şey. normal kendi çapına , kendi haline kötü olmak değil de , kötü olmanın vereceği etkiyle geri dönüşü olmayacak hatalar yapmak dan korkulması gerekir.
Kötü insan olma değil de bazen dusunmemen gereken şeyler aklına geliyor. En yakın arkadaşına karşı bir fesatlık ya da sevgiline karşı bir düşünce . işte tam o an bunu düşündüğünden çok utaniyorsun. Ne biçim insanım falan diyorsun. Sonra aslında beynin olsun duygun olsun hiçbir şeyin tam olarak elinde olmadığını görüyorsun. Burada sana sunulan seçim şansı çok kısıtlı arkadaşına karşı bir kıskançlık ya da fesatlik isteğin mi var bunu düşünmek çok da elinde değil ama yapmamak hayli hayli elinde.
Tanım:korkutur ama olunca da takacağınizi sanmıyorum.
Bakın mesela bana çok kötü bir insanım, hiç kaybettiğimi gördünüz mü? Hayır bilakis durduk yere insanların canını yakarım. Tabi ki mental olarak, fiziksel değil. Psikopat da değiliz yani maybe sosyopat.
insanın hayatında bazı dönüm noktaları oluyor. Tecavüze uğramış 5 yaşında bir çocuğun vücudundaki yaralara bakması gereken zamanlar mesela. Sonra ağlamak ve bir şeyleri umursamak zorlaşıyor, acı eşiği yükseliyor ve ölü bir insana bakarken tepkisiz kaldığınızda etraftakiler pek de iyi biri olmadığınızı, hatta duygusuz ve taş bir kalbe sahip olduğunuzu konuşuyor. Halbuki tepkisiz kalırken tek yaptığınız en azından tecavüz edile edile ölmemiş diye düşünmek.
Bu kadar gerçek bir entry olmayacaktı ama insanın canı ne kadar yanarsa o kadar kötü olduğu düşünülüyor bence. Mesela kusura bakılmasın ama aşk acısı çeken birine ömrüm boyunca destek olmam, istediği çantanın beğendiği rengi kalmamış diye üzülen birine destek olmamak ile kalmam karşıma alır küfür eder öyle giderim.
Neyse çocuklar iyi ki haftasonu için fazladan sigara almışız. Canım kendim.
