Bazen insanlara aci cektirmek istesem de yapamadigimdir. Gercekten kotu hissettigim anlar oluyor ve o anlarda o kotu hissi bana yasatan insana aci cektirmek istiyorum fakat iş realiteye gelince sut dokmus kedi gibi kesiliyorum. Hemen yumusuyorum ve kollarimi o kisiye aciyorum. Bence bu insanlarla araniza sinirlar koymanizi engelleyen buyuk bir dezavantajdir.
herkes iyi zaten şu hayatta, herkes masum, herkes ihanete uğramış, herkes yorgun.
Hatta inanır mısınız tüm insanlar melek gibi, bir türlü kötü insan olamıyorlar. vah vah vah.
Ama bunları sizi tanımayanlara yutturun. Sosyal medya hesaplarınızda olmak istediğiniz insan modeli gibi göstermeyin kendinizi.
Oldugunuz gibi görünün.
nesini beceremiyorsunuz? alt tarafı bir kalp kıracaksınız, fitne sokup ışıklarda yeşil yanmadan geçeceksiniz... üstüne bir de tıs tıs güldünüz mü değerli gibi, tamamdır bu iş.
Benim yapamadığım şeydir. ALLAH biliyor ya azizim; biz söylesek de, istesek de kötü olamıyoruz. Lafın yerini de, taşın konacak gediğini de aslında çok iyi biliyoruz. Bizim imtihanımızda işte bu, çok şeyin farkında olmak ve susmayı tercih etmek, kıramamak. Ama susmanın yorgunluğu ve insan kalabilmenin kırgınlığı da bazen dayanılır gibi değil.
karakterli olmaktır. iyi tabir edilen insanların dikiş tutturamaması muhakkak bu devri devranını sevdiğimin dünyasında. o yüzden kaçış yolu kötü bir serseri olmak gibi gelir. ama tren kaçmıştır.
