Değer verdiğim, sevdiğim bir insanla tartışırken içimi acıtacak sözler söylemesi. Zor gelse de dilimin ucuna gelen bazı şeyleri yutuyorum, susuyorum. Söylesem canı yanacak biliyorum, susuyorum. Keşke sen de sussaydın.
itiraf etmeliyim. 1 saat 26 dakikadır aranızda iq düşürüp hayatın gerçeklerinden kaçma çabam oldukça acınası. hem eğlenmiyorum. hem size acıyorum. üstelik başka bir alternatifim yokmuş gibi laptobu kapatıp arkamı dönmeye korkuyorum. çünkü arkamda bekleyen sorumluluklar ve yapılacaklar ve yapılması gerekenler ve düşünülmesi gerekenler ve unutulması gerekenler ve hatırlanması gerekenler gibi binbir türlü tilki bekliyor.
bak bunu 1 saat 26 dakika sonunda itiraf edebilmiş olmak daha kötü hissettirdi mesela.
Temmuz ayı. Totem ve tabuları olan birisi değilim ama bir istatistik yoluyla tasnif edersem temmuz ayında hep çok kötü şeyler yaşıyorum. Mesela; balkondan sigaram düştü. Şaka şaka. Cidden olumsuz her şey çoğunlukla bu ayda geliyor. Neyse ki bitiyor. Def ol git botsvana'dan, temmuz!
Yediğim basit bir yemeğin dünyada bir yerde aç bir insan için ne kadar önemli olduğu düşüncesi. Eşitsizlik, adaletsiz toplumlar. Düşününce kendimden utanmama neden oluyor.
