hep kötüler kazandığını gördüğüm andır. bu saatden sonra iyilik yok derim. 2 dk sürmez vicdan yaparım malmıyım neyim ben gaddar olacaksın ezeceksin acımayacaksın ki sevileceksin ama yok olmuyo..
öfkelendiğin ve Şeytanın halkayı boynuna geçirerek nefsini kışkırttığı andır. Ani hareket edersen genelde tamiri mümkün olmayan hatalar yapmana neden olur. Sakinleşince aklın vicdanın devreye girince de eğer özünde iyilik varsa o yine galip gelir; yine şu hayatta hiçbir şey için --kötü-- olmaya değmeyeceğini anlarsın.
Etrafındaki herkes yeri altından çekmeye çalışıyorsa artık ben de hak edene hak ettiği gibi davranacağım diyorsun. Sonra yine vazgeçiyorsun. Kötü olmak öyle karar vermekle olacak bişey değil maalesef. iyilik baskınsa olmuyor bir türlü. Ama bazen keşke olsa. Belki o Zaman içimize sığmayanları serbest bırakma şansımız olurdu kim bilir.
Dayanamayacak noktaya gelindiğinde sana bunu yapanlara küfr eder onlardan nefret ettiğini söyler durursun kendine bi süre sonra içindeki masum öfke yok olur ve intikam hırsı ile onların canını acıtmaya karar verirsin. işte o an bu andır.
