Çocukluğun kötüsü olmaz. Çocukluk hemen hemen herkes için aynı geçer. Masumiyet, sevgi, küçük mutluluklar. Kötü olan o döneme denk gelmiş aksilikler, şerefsiz insanlar ve olaylardır.
Yok be incilden değilse çocuklar küçük bilgelerdir. Onlar zorlukları hayalleriyle aşarlar. Yetiskinliklerinde kalplerinde minik yaralar taşırlar belki ama bu onları hayata daha iyi hazırlar.
Fakir bir çocukluk geçirmek en kötü geçirilen çocukluklardandır kanımca.
Hayatınız boyunca elde edemediğiniz şeylerin tatmin olma hissi ile geçirirsiniz ki duygular zamanında tatmin olamazsa bir daha tatmin olmazlar.
Neden kötü bir çocukluk gecirirsin ailede huzur yoksa gercekten cok zordu.. bir aile kurarsam (muallakta) huzur olsun istiyorum cocuklarimiza bunlari yasatmaya hakkimiz yok bunun icin cok sevmek isterim o da beni sevsin bu hayati güzel gecirelim ve bunlari yasayamadan ölüyordum 5 saniye kalmisti tramvayin altinda kaliyordum ölüm nefesimiz kadar yakin.
Arkadaşı bulunmamak, dışlanmaktır. Böyle bi çocukluk geçirmedim ama geçirenlerin yanında olmaya çalıştım. Sonra topluma kazandırılması zor bireyler olarak yetişiyorlar.
Über kötü bir çocukluk geçirmek. Dayak atmanın çocuk eğitmek olduğunu sanan bir baba. 2001 krizi, iflas, haciz vs. Ne zaman çocukluğumu hatırlasam ağlamaklı olurum.
Çocukluğu iyi geçmeyen insan gerçekten bataklıktan kurtulamıyor. Sadece cirpiniyor o kadar.
Kotu arkadasliklar, sevgi eksikliği yüzünden kotu ilişkiler, kolay kadirilma, düzensiz hayat, gelecegi plansiz yasamak, umutsuzluk, kotu dusunceler..
Say say bitmez bu ya.
